The Birthday That Was

Ang ending, halos 20k ang nagastos ko. Parang debut ah. Eh ordinary 23rd birthday lang naman.

Ayun mga kaibigan, nag birthday ako nung Dec 4. Ni hindi mo man lang ako naisip batiin. May mga nakaisip nga na igreet ako, wala namang regalo. Haha.

I always feel special kapag birthday ko. Palaging heightened ang emotions. Pag may nag greet, ang saya saya ko. Pag may nakalimot, ang lungkot. Pag may nangyaring wala sa mga plano ko, na hindi ko ginusto, nakaka-depress. Bottomline, magnified talaga ang emotions ko pag december 4. Actually basta pumasok na ang month na december.

Itong birthday kong ito, kakaiba. Parang napaka-engrande. Dami kong celebration. Feeling ko tuloy, ang dami-daming nagmamahal sa akin. Weh, di nga? Feeling ko lang din, ang daming taong looking forward sa celebration ko. Hindi ko alam kung bakit sila looking forward, o baka assuming lang ako, o baka naman heightened pa rin ang emotions ko.

Pre-Celeb

Dahil Sunday ang birthday ko (Dec 4, 2011), I decided to hold a little pre-celebration kasama ang mga friends ko, sa isang bar dito sa QC. Sa Delish. Relax lang naman dun sa area. Mabait ang aming waiter na si Bambi, at wala akong masamang masasabi sa food, sa sounds, sa venue, sa cr. Okay naman.

Ang lalong nagpasaya sa akin doon eh ang pagpunta ng lahat ng mga loves ko. Andun mga HS classmates ko na talagang tinuturing kong friends for life. Hoy mga gago, sobrang saya ko nung pumunta kayo sa birthday ko. Ayan na ha, pinapalaki ko na ang mga ulo nyo. Haha.

A little backgrounder lang, simula ng magkatrabaho ako, lagi na akong nagpapainom dito sa Manila, kasama ang mga officemates ko. Pero yung mga highschool friends ko, never ko sila pinainom sa Manila kasi sa Cavite ko sila iniinvite para makipag-celebrate sa akin. Eh ang mga damuho, nagtatampo dahil kaya daw hindi ko sila sinasama sa birthday ko sa Manila eh dahil ikinakahiya ko daw sila. Kaya ayun, this year, kasama na sila. Sobrang saya. Andun sina Dan, Michelle, Harishna, Alaiza, Gaddi, Riznel, Tisoy, Sharry, Carla, at Liel. In fairness to them, ganun pa rin sila kaingay. At nung mga oras na nagrereklamo pa sila na konti ang order nila,

Ace: Okay, evaluation time na. Yung ituturo ko ngayon eh sila na lang yung invited pa sa Manila blowout ko next year. Ang hindi matawag, sa Indang na lang pumunta ha?
Alaiza: Bakit pag sa amin chicken skin lang inoorder mo, pag sa mga officemates mo, liempo?
Ace: Okay, sa Indang ka na next year ha?

Syempre, as usual andun ang mga office-loves ko. Never fails. Ang saya nyo kasama and definitely, thankful ako sa pagpunta nyo. Alam kong pagod tayong lahat nun. I am most especially thankful for the attendance of my Division Head, Sir Remo, and Department Head, Sir Em. I am deeply touched, honored, and overwhelmed with your presence. Akalain mo yun, nai-libre ko kayo. Haha.

Syempre ulit, Hello Adz! Sya lang college friend ko na nakapunta. Mas masaya sana kung pumunta sina Emm, Nica, Ian, Caloy, Tim, among others. Pero sabi ko nga kay Adz, talking to a college friend is always refreshing. It relived the youth in me.

Radio Fan

Hindi lang sa mga friends at relatives ko umikot ang birthday celebration ko. Syempre papahuli ba ang mga pangga ko?

Nakakatuwa talaga ang Japanese fan ko na si Kenn Suzuki. Pinapunta nya pa talaga dun sa station nung Dec 3 board ko yung wife nya at daughter nila. May dala silang 3 boxes ng brownies at 8 kirin beer-in-can. Nakakataba talaga ng puso. At ang mas nakapagpataba ng puso ko eh nung malaman ko, na sobra ko pala silang napapasaya linggo-linggo, at nung araw na pumunta sila sa station, eh todo ko na silang pinasaya. Pinabati ko pa sila on air. Baka kasi isipin ng ibang listeners eh imbento ko lang na may bisita ako sa station.

Pero ang pinaka-bongga talaga eh yung binati ko ng paulit ulit ang sarili ko on air. Isipin mo nga, pag DJ ka, sino ang babati sayo sa birthday mo? Eh di ikaw din! Tawang-tawa ako sa sarili ko nung binati ko ang sarili ko sa last talk ko, with matching background ng "Happy Birthday Sweet Sixteen". Medyo kinilig naman ako, kahit alam kong ako mismo ang bumati sa sarili ko.

Night Before

Dahil sabi ko nga heightened ang feelings ko pag birthday ko, ayun eh di nag-emote ako dahil sumapit ang Dec 4, 2011 12:00AM eh nasa byahe pa rin ako pauwi. Paano ba naman, 9pm na natatapos ang board ko pag Saturday, eh Novaliches pa yun, Indang pa ako umuuwi. Pero okay naman dahil pag dating ko sa bahay, gising pa sila at talagang binati nila ako ng Happy Birthday with matching una-unahan sa dala kong brownies. Nga pala, nag commute lang ako diba? Imagine na may dala akong 3 boxes ng brownies, 1 framed self portrait, at 1 box na may 8 cans of kirin beer. Dala ko yan from Novaliches, nag fx ako, tapos MRT, tapos bus, tapos trike. Imagine ang hirap ko. Past 12MN na yan ha. At birthday ko pa.

Morning

It's such a weird and happy feeling to wake up and hear your name greeted a happy birthday on air. Sobrang sarap ng gising ko nun. Nakakatouch ang mga DJ ng 106.7 Energy FM dahil nagising talaga ako sa mga greetings nila. Lahat ng Sunday jocks, binati ako. Shit. I feel so loved and important. Pag bigyan nyo na mga hayop - birthday ko.

The Day

Such a looooong (blogpost) birthday celebration. It started around lunch time, nung magising ako. Konti pa lang ang tao, kumain kami ng lunch. After ko maglunch, naligo na ako at paglabas ko ng banyo, habang naka twalya pa lang ako at bakat ang mga abs ko eh voila! ayan na ang mga bisita!

Although hindi sila ganun kadami, maingay naman. Samahan pa ng mga house music ko. Shet ang sarap dahil ang lakas ng sounds - kumakabog ang bahay namin, at ang pinakamasarap, walang makapag saway sa akin sa sounds ko - birthday ko eh.

Bandang 6pm, pack up na sa bahay, punta naman kami sa Kontiki sa Tagaytay. Bale mga 25 kaming lahat at mga 80% sa kanila eh first time (o bihira) lang makapunta sa mga bars o mga ganung gimikan. Ang sarap ng feeling ko nung nakita ko silang natatarantang magbihis, mag ayos, at lahat nagmamadali na akala mo eh malapit na mag close yung bar. Naisip ko nun, "Ang sarap nila tingnan, parang okay na rin na maubos pera ko, ang dami ko namang napasaya."

Habang nasa jeep kami (jeep talaga, best in probinsyano award goes to us), grabe lang ang ingay. Parang mga probinsyano talaga. Tapos umarte ako bigla na inaantok na at masama ang pakiramdam. Eh ako manlilibre, eto tuloy ang dialogue:

Ace: Parang ang sama ng lasa ko. Babalik na lang ako sa bahay.
Pinsan (natataranta kunwari): Uy ano ka ba. Anong masakit sayo? Eto o gusto mo ba ng masahe? (sabay tawa ng malakas na malakas)

Sumisigaw pa ako nung medyo malayo pa kami sa tagaytay nang "Wag mong sabihing radyo, sabihin mo..." at ang hindi sumigaw ng malakas, hindi kasama sa libre. Kaya naman umaalingawngaw na E-NER-GY! ang maririnig sa sasakyan. Tawa lang ako ng tawa.

Pinsan: Oy si me-ann, ang lakas ng sigaw ng energy. Takot na takot hindi mailibre.

At eto na nga, dumating na kami sa Tagaytay. Dun kami nag park sa walang masyadong tao. Jeep lang kasi dala namin. Mamaya nyan pag tumabi kami sa magagandang sasakyan tapos magkaron ng gasgas yun, o kaya mawalan ng kung ano, eh kami pa ang pagbintangang nagnakaw.

*****

Pag pasok naman namin sa Kontiki, kung anong ingay nila kanina sa jeep, ganun naman ang tahimik nila. Sobra silang nakakatawa, ni walang umiimik, tapos kapag nag-uusap sila, bulungan lang. Sobrang nakakatawa. Halata talagang hindi sanay. Syempre pinapaingay ko sila. Sumigaw ulit ako ng wag mong sabihing radyo, sabihin mo...

Pinsan: Ayoko nga. Nakakahiya.
Ace: Bakit naman? Bakit ang tatahimik nyo? Haha!
Pinsan: Syempre behave kami, baka hindi na maulit eh.

At naging tahimik nga sila hanggang sa medyo tamaan sila ng konti. Hindi naman sila nagwawala pero halatang masaya talaga sila. Kaya naman masaya na rin ako. Sabi ko pa nga sa kanila,

Ace: Uy! Mag-ingay kayo ng konti. English ng konti. Pag ganito kalaking grupo tapos tahimik, halatang probinsyano. Dapat mukha kayong sanay.

****

At nagtuloy tuloy na nga ang "party" ko. Nandung tinanong ng vocalist sino ang may birthday, syempre sinabing ako. At sinabi ring ako si Ace Nabero. At syempre, pinaakyat ako sa stage. May mga nakakakilala sa aking guest din, tapos yung bassist kilala rin ako. Nagperform tuloy ako ng mini-show. Nakakahiya lang kasi medyo lashing na ako nun. Haha.

****

Malaki binayaran ko dun sa Kontiki. Masakit talaga sa loob. Haha. Pero masaya naman sila eh. Looking forward na ulit sila sa next bday ko. Gusto ko na tuloy gawing engrande lagi bday ko. Pag iipunan ko every year.

Ang ending, halos 20k ang nagastos ko. Parang debut ah. Eh ordinary 23rd birthday lang naman.

Ano ba ang totoong tawa?

Kamusta?

As the cliche goes, i hope everything and everyone's fine.

Ako, eto, ayos naman. Nagnanakaw ng sariling oras. Mga sandali na ninakaw ko sa 24 oras ko na parang kulang.

Masyadong maraming nangyayari sa akin. Actually, para ngang walang nangyayari sa akin.

Nalulunod ako. Hindi sa dami ng trabaho, kundi sa bilis ng mga araw. Hindi ko na ito namamalayan. Nalulunod ako sa bago kong mundo. Bihira na ako tumawa ng tunay. Tawang malakas na lang. Hanggang bibig at lalamunan na lang ang mga hagalpak na lumalabas sa akin. Hindi na galing sa puso. Kumbaga, hindi ko namimiss ang mga oras na tumatawa ako. Para bang dumaan ito at umalis na hindi ko man lang napansin.

This is the life I chose. Indeed? I myself am still not sure.

Basta ngayon, ang buhay ko eh nagsisimula ng mga 5:30 ng umaga, natatapos ng mga 11pm. Mabilis lang. Kung papanuorin mo nga sa pelikula parang walang nangyari. At very predictable. Tipo bang parang gustong iextend ng director ang pelikula kaso wala ng budget. In my case, wala nang oras. Gabi na eh. Maaga pa ulit ang gising bukas.

Ngayon lang ako nagkaroon ng oras na ganito. Kaya naman nilubos lubos ko na ang pagsasayang ng oras.

Gumising ako ng alas dose ng madaling araw. Nakatulog ulit at nagising muli around 1:30 am. Hindi na ako matutulog hanggang mag umaga. Mag aaral kasi ako para sa 4 na exam ko bukas. Enumerate ko lang for my own benefit: Peso-Dollar counterfeit, Clearing operations, ATM Operations, at Platform Banking System.

Hindi naman ako nagyayabang sa terms, gusto ko lang gumaan ang loob ko.

Sana bumalik na ang mga araw. Gusto ko na ulit tumawa ng totoo. Gusto ko na ulit mag-isip at magmuni muni. Dahil nga sa kakulangan ko sa sariling oras ko, para bang bawal na ako mag-isip mag-isa. Kahit pa habang ako'y nasa kubeta.

Ano bang ibig sabihin ko sa tawang totoo?

Eto yung tawa na masarap, halos maluha ka na, tapos habang tumatawa ka nag-iisip ka na, "oo nga no? nakakamiss ang mga kasama ko ngayon". Hindi totoo ang tawa kung hindi ka nag-iisip habang tumatawa at kung mag-isip ka man, ang laman naman nito ay "hahahahahaha".



Originally posted on July 14, 2009. Back during the days na kakasimula ko pa lang magtrabaho. Ngayong 23 na ako, namimiss ko pa rin naman ang totoong tawa.

Ni-repost ko ito dahil gusto kong sumali sa pakulo ni Gillboard.

Bitter Ocampo

Naisip ko lang ulit mag blog. Naknamputa buwanan kung ako ay makapag sulat. Hahaha!

Sobrang busy talaga eh. Ang dami ko na tuloy pera. Bagay na nga sa akin yung kantang Bed of Roses, pero Bed of Money ang version ko. Ganun kadaming pera. Yung tipong ang kumot ko eh pera, bedsheet ko eh mga new generation currency, tapos yung room ko, amoy pera ang airspray. Pag nagbabayo nga ako minsan, pera na lang din ang pinang-pupunas ko. Ganun na talaga kadami ang pera ko.

Pero busy man ako, eto yung tipo ng busy na ikapapasalamat mo sa Panginoon. Ang saya ng buhay ko, syempre ang saya ng trabaho ko eh. Dalawang personalities ang nailalabas ko - seryosong bank sales officer, at gagong DJ. Lakas maka-baliw lang.


-------



Sa RCBC, bilang product sales officer, nakakapunta ako kung saan saan. 2 weeks ago, 3 days akong nasa bicol. Wala man ako naka-doo don, eh masaya pa rin naman (o kaya naman bitter lang ako). Wala namang may itsura dun (Again, bitter ocampo).

Sa pag d-DJ, ibang klase ang saya. Hindi lang basta fame eh. Eto yung trabaho na demanding sa time (kasi nga weekends ko ang nasasacrifice), pero go pa rin ako. Hindi ako tinatamad pumasok, instead, lagi pa akong naeexcite. Nung sat nga lang, muntik ko ng ipagpalit ang quality time ko with my family dahil may guesting ang energy fm sa eat bulaga. Naglaro sila ng Pinoy Henyo. Pero dahil wala naman palang TF yun, mas pinili ko ang family time. Sayang nga lang hindi ako nakita sa TV. Eh di lalo sana akong sumikat nun. Dumami sana ang mga magkakagusto sa akin.


_______



Ang dami ko ding nakikilala sa mga trabaho kong ito. Mga taga ibang probinsya (marunong na ako ng konting Bicolano, Cebuano, Ilocano, o ha bilingual na ako), mga fans (OFWs, mga maids, security guards, taxi drivers) at mga artista-hin (NicoleHyala, Direk Andoy Ranay). San ka pa di ba? Pag si Piolo Pascual nagpa-picture at nagpa-autograph na sa akin, dun na talaga lalaki ang ulo ko.


________

Pero sa kabila ng lahat ng ito, isa lang ang hiling ko eh.

Yung magka-crush sa akin yung mga blogger na crush ko. Lintek naman kasi sa pang-e-AceNab sa akin eh. Akala mo kung sinong kagandahan (again, bitter lang).

Malaki na masyado ulo (Bitter ulit). Kung makapang-AceNab eh daig pa ang sikat na kagaya ko. Haha! Baka naman hindi lang talaga hot ang dating ko sa picture ko. Sige nga, magpapa-macho muna ako tapos katawan lang ang pic ko, walang mukha. Gusto nyo ba yun? Yun yata ang uso ngayon eh. Hipon. (Bitter pa rin)

Pero anong mas pipiliin mong maka-ano, yung maganda yung katawan pero pangit, yung maganda katawan pero bobo, o yung gaya ko (fishing is strictly prohibited)?


______

Malapit na magpasko. Hosting naman ang peg ko ngayon. Hehehe. Bed of Money, lapit lang kayo.

Tao din naman Sila

Nakakita na ba kayo ng artista? Nagpapicture/autograph ba kayo? If yes, eew baduy. (Haha! Blog ko to, walang kontrahan.)

Natutuwa lang talaga ako ngayon kaya ako napa blog ulit. Walang structure to, sabog lang. Ilalabas ko lang lahat ng sinasabi ng utak ko. Bihira lang to eh. Pero wala kayong mapupulot na aral. Enjoy lang. Malalaman nyo maya-maya lang kung bakit ako natutuwa.

Bago ang lahat, naniniwala akong ang blog eh 3 bagay lang:

1. Isa itong channel kung saan nailalalabas ng manunulat ang kanyang emosyon, opinyon, at kung ano ano pang kuro-kuro.
2. Maari ring sabihing ito ay para sa mga taong walang magawa.
3. Higit sa lahat, hindi pwedeng wala kang oras pagdating sa blogging. Kung hindi, eh wala kang mababasa o maisusulat.

Pagkatapos kong i-enumerate yung tatlo sa taas, aba, eto ako't nalungkot ulit.

Hindi na kasi gaya ng dati na ang dalas dalas kong magsulat. Ang ingay ingay ng utak ko. Bawat pagharap ko sa laptop, blog agad nasa isip ko. At in fairness, may sense yung mga nauna kong posts ah. May sense na, may humor pa.

Pero ngayon, wala naaaaaaa?!

LOL

*******
Gusto ko na ulit maging estudyante. Gusto ko ng mag enroll sa MBA. Kaso tight pa ang budget, kailangan pa matapos ni sister sa college bago ko mapag-aral ulit ang sarili ko. Pero excited na ako! Gusto ko na ulit magbasa ng magbasa, makipag-argue sa class, maging top sa exam (haha!), magpresent sa harap ng class, at makakuha ng mataas na grade. May cum laude cum laude rin ba pag MBA? Pak!

Maiba lang ako.

********
Ang tunay na dahilan lang talaga kung bakit ako nagsulat ulit dito eh dahil tuwang tuwa talaga ako dahil dalawa sa mga blogs na nasa blogroll ko sa kanan eh napadaan dito at binasa yung nauna kong post, at nagcomment pa!

Natuwa talaga ako dahil sa twing binabasa ko yung blog nila, ang pakiramdam ko eh hindi sila tao. Haha. Kumbaga parang mga artista, feeling mo hindi sila tao. Gaya ng mga author ng mga librong binabasa ko - walang relationship between them and I. Tapos ngayon, bigla na lang one day, makikita ko na may comment galing sa kanila. Katuwa.

You see, silent reader lang ako sa blog kasi gaya ng feeling ko sa mga author ng librong binabasa ko, hindi sila tao. Kaya basa lang ako ng basa. Ni hindi nga ako nagcocomment. Pero basa pa rin ng basa lalo na kung wala akong sales call sa labas. Through their blogs, parang nakikiliti ulit ang utak ko. Kagaya ng kiliting nararamdaman ko kapag may nababasa akong mga nag aaway sa pader ng cr o anumang public place. Mahilig akong magbasa (leadership/marketing/love story/nonsensical/kahit ano pa).

Mahilig din akong magsulat (dati) kaso masyado yata akong naging busy sa pagiging artista (at pagiging mayaman) lately kaya nakalimutan ko ng magblog. Then again, basa pa rin ako ng basa ng blog ng iba. Gulo mo!

There. Alam kong walang maitutulong itong promotion ko sa kanila dahil wala talagang nagbabasa nito (hahahahahaha!) pero kung sakaling wala kayong magawa ngayong oras na to, try nyo basahin yung blog ni Daddy Kuri at Gillboard, katuwa. Mga ser! Makinig kayo sa sat (6-9pm) at sun(3-6pm) sa 106.7 Energy FM. Dali na! Excited akong batiin ang angkan nyo.


I long for the day when I can write a post while sitting on a shore, drinking my pineapple juice, enjoying my tan, watching half naked persons, while thinking, "What the heck?! Am i the only profound person here? Bakit puro enjoy sila, ayaw nilang i-stimulate ang brains nila in this relaxing setting?"

Masabi lang.

Oh Shit! Ang Tagal Ah.

Kinakabahan ako sa gagawin kong ito. Nakakahiya naman kasi sa blog ko, ang tagal ko syang pinaghintay, kaya dapat bongga itong post na ito.

Ang tagaaaal kong hindi nakapag sulat dito. Ang tagal kong hindi nakapaglabas ng sama ng loob at saya dito. Ang tagal ko na ring inisip o ginusto na magpost ulit dito, pero wala talagang drive eh. O kaya time. Basta ang tagal.

Itemize ko na lang kung ano ang mga ikwekwento ko sa sarili ko. (Malamang sa malamang, sarili ko lang ang kausap ko dito. Kung may magbabasa man nitong ibang tao, sigurado akong talaga lang minalas sya na walang importanteng bagay sa buhay nya sa mga panahong ito.)

1. May iPhone4 na ako.

Yes meron na. Eto na yata ang pinakamahal sa lahat ng gamit ko. And come to think of it eto yata ang pinakamahal kong nabili sa sarili ko, most expensive possession ko. Maganda talaga sya. Sobrang sosyal ng dating. Ang dami pang pwedeng gawin.

Bale June 28, 2011 sya napasakamay ko. Kaya naman bagong bago pa talaga sya. Sobrang ganda. I must say. Nakakatuwa.


2. Alam nyo na to, DJ na ako.

Sino ba namang hindi makaka-alam sa lahat ng kakilala ko na si DJ Ace Nabero na ako tuwing Sabado (6-9pm) at Linggo (3-6pm) sa kanyang programang pinamagatang Ace Breaker sa 106.7 Energy Fm.

Masaya ang trabahong to, i must say again. Daldal lang ako ng daldal. Mahirap nga lang mag-isip ng nakakatuwang topic kasi depende dun yung type and dami ng mga responses mo. Pero mukhang gifted naman ako sa pag inject ng punchline, so lusot pa rin.

Masaya dahil may sweldo. Dami pang perks like facial, shirts, gym, tv guestings, a little fame and all. Although kung sweldo lang ang pag-uusapan, mahina. But since may work naman ako sa RCBC, okay na din na direcho sa savings ang ilan sa sinweldo ko from Energy FM.

Nakakamiss lang talaga ang mga weekends dahil sa trabaho ko sa Energy. Pero well-adjusted na ako eh. Sobrang enjoy ko nga dun sa loooong weekend (Aug 27-30, 2011). Solve solve na yun.

3. Product Sales Officer - Asst Manager Rank

Oh yeah! Mukhang natutupad ang prediction ko from this blogpost ah. Na-promote ako last July 1, 2011 from a JAM rank to an AM rank. Ayos. Pero wag masyado ma excite magpalibre, hindi naman ganun ka bongga ang itinaas ng sweldo ko. Swak lang.

Kami lang ni Elaine ang na-promote from our Management Trainee batch. Katuwa. Gusto ko mang ipagyabang sa kanila eh hindi ko magawa una dahil hindi ako kasing immature nina (you and I), 2nd hindi naman ako ganun ka yabang. Sa mga ka-close ko lang ako mayabang. Pag di tayo close, di ako magyayabang. Kaya kung sabi mo mayabang ako, aba feeling close ka!

4. Ang dami ko nang napuntahang lugar

I feel extremely blessed by God. Sobrang ang daming magandang nangyari sa akin simula nung mapasok ako dito sa RBG. Ang dami ko nang napuntahang probinsya, nakaing pagkain, nakilalang tao, at nabentang produkto. Masaya maging taga-sales. Masaya.


Yan na lang muna. Ang dami ng oras na sinayang ko para lang masulat to. At least nakulayan na sya ulit no. Pero pakiramdam ko, pilit pa rin tong post na to eh. Hindi kagaya dati na free flowing ang thoughts at halos nanginginig pa ang mga daliri ko sa pagtipa sa mga letra ng laptop.

Mas active ako sa twitter ko. Follow nyo lang twitter.com/hottestbanker. Nag-iisip nga akong gawing twitter.com/AceNabero na lang kasi ayoko magmaintain ng separate account for Ace Nabero. Saka mas maganda siguro kung mababasa nila yung mga sinasabi ko sa twitter kasi yun totoo eh. Walang pag iimbot. Pak!

O pano, gagawa pa ako ng call report na last week ko pa dapat nagawa. Sa Byernes punta akong Pangasinan.

P.S.

Hi pilyokerubin at duxx at wanker!

Malungkot Ako

Malungkot ako.

Hindi ko naman ma-share.

Pero yes malungkot ako.

Hindi pa rin kasi ako nakakapag-ipon kahit medyo tumaas na income ko.

May mga umuutang pa sa akin, kaya lalo akong di nakaka-ipon.

Ang taba ko na.

Hindi na ulit ako nakakapag-gym, wala pang pang-enroll.

O perang pwedeng waldasin sa mapagpanggap na pag-ggym.

Pero hindi mo halatang malungkot ako di ba?

Kasi alam kong hindi ka tatagal, kung sakaling malaman mo kung bakit.

Pero twing weekend, mukha namang masaya ako.

Makinig ka sa isnaberong boylet mong hindi ka iisnabin basta ika'y masayahin, si Ace Ace Nabero, che, chura nito!

Malungkot pa rin ako.

Ma.

Hottest DJ

Yes.

May bago akong endeavor ngayon, radio DJ. Astig di ba? Hehe. Pero sa "masa" station ako so I don't think you, I mean my regular friends & acquaintances, will find it cool.

UPDATE: Nabura yung post ko so gumagawa na naman ako ng bago. Badtrip.

Nakakatuwa naman. I enjoy the exposure, experience, and the added monthly compensation. Hehe. Ibang klase ang sideline ko - Radio DJ.

Yung mga kamag-anak ko sa Cavite, sobrang saya. May nagtatampo pa kapag hindi ko nababati. At yung mga barkada ko na hindi naman talaga nakikinig sa "masa" FM, nakinig bigla. In fairness to me, natuwa naman sila na narinig nila name nila sa radio. Although medyo baduy nga ang format. Pero baduy has different definitions naman eh. And sometimes, masaya maging baduy, no pretensions. Oh yes, you're right, I'm just trying to justify. Hehe.

Slots given to me are Sat 7-10pm and Sun 4-7pm. So pag may time ka, listen to Energy FM. Pero binabalaan kita - masa station to ah. Dahil dito sa energy, wag mong sabihing radyo, sabihin mo energy! If you know some drivers, maids, tindero/a who will most likely listen to this type of station, please help me promote this to them, have them text via textline, i-greet ko sila sa program. Kayo na rin! Paalala lang ha, hindi pa ako ganun kagaling. Medyo kinakabahan pa ako eh. Pero hindi naman palpak, sakto lang. OK for a newbie. I was hired naman for my voice and strong, humorous personality.

O sige na mga pangga! Hanggang sa susunod. Magsama sama pa rin tayo dito sa energy, wag mong sabihing radyo, sabihin mo energy!

HAHAHAHA.

*****

Mas magiging madali na ang pagsali ko sa PBB. Or pwede na rin ako sumali sa Survivor Celebrity Edition! Excited na ako sa paglago ng career ko bilang artista.

FEB 1

Start nga pala ng Feb ngayon. Wag naman sanang buong Feb ko ganito. Not my day. Ayoko pa sana i-admit pero when it rains, it pours. Grabe. Baka bukas blessings naman. O kaya next month. Basta puro blessing ang sunod.

Sabi nga ng Aegis, "gulong ng buhay, patuloy tuloy sa pag-ikot, ngayon ako ay nasa ilalim, sana bukas nasa ibabaw naman"

Manila, pa-miss ka ha. Kaasar.

Naisip ko lang bigla, sana yung flight ko kanina to Manila from CDO na lang ang na-delay, nakasabay pa sana ako. Pero kawawa naman ang mga affected. Domino effect eh. Grabe.

Love you Q. Thanks for being there.

When the Jetsetter Talks Part II (with Update)

Napaka worth blogging ng experience ko today pero sobrang pagod ako mag-compose. Pero sayang ang story, kailangan mai-share. Mga taga-Twitter lang nakakabasa ng mga rants ko.

You see, may ite-train ako this time naman sa Iligan City, Lanao del Norte (last time sa Tuguegarao). To go there, dapat fly ka to CDO airport, then bus ride. So 6.10 ang flight ko kaninang umaga, 4.30am palang nasa airport na ako. Ayoko na ma-late eh. May history na ako sa CDO. Na-late na ako dati going to CDO from MNL, nagbayad ako ng 4000 from may personal money.

Dumating ako sa CDO ng mga 7.50am. 10am pa ang training pero cab na agad ako to Bus terminal (to Iligan) para hindi na ako malate. Kaso 2 hours pala ang travel. So 10.30 na ako dumating. Natapos ang training 12pm na. There's no way I can make it to my 2.20pm return flight.

Desperado na ako. Mababaliw na. Feeling zombie na nga ako, may added stress pa. So ang solusyon ko eh tumawag sa boss, i-explain ang nangyari, at humingi ng clearance na i-reimburse ng company ang rebooking. So pumayag sila. So okay na.

Pag dating ko sa airport around 3.30pm na, derecho ako sa ticketing. The only flight available to Manila is CGY-CEB-MNL - DADAAN PA NG CEBU! Worse is, 7.45pm pa alis sa CGY, 11.15pm pa alis sa CEB. 12.30am na ako darating sa manila! (as of this writing, nasa cebu pa ako).

Hindi lang yan ang stress. Around 5000 ang fare ko, pero 3500 na lang ang cash ko. Read this, walang ATM, hindi pwede credit card. WTF di ba? Saan pa may ATM? Sa SM CDO pa. Distance: Cubao to Ortigas.

Wow. Eh bago ako pumunta sa airport, dumaan na ako sa SM para mag withdraw, kulang parin. In short, nakailang balik pa ako. Imagine the stress.

Hindi lang yon. Anong oras pa lang? 4.30pm? Anong gagawin ko till 5.45 check in counter opening? WALA!!! So MEGA TUNGANGA TALAGA AKO.

Buti na lang nag-open na ang check in. Nag internet na lang ako. Gumaan na ang loob ko lalo na pag dating ko sa Cebu. Kaso nakakatakot ang night flight. Walang makita sa labas tapos ang lakas ng turbulence. So nakakapanic ng konti lang (syempre kunwari sanay na sanay na ako, hehe).

Tinext ko pa pala mga office mates ko na kasama ko sa Cebu. Sabi ko nag-iwan na ako ng footsteps sa Cebu (para sa pagpunta namin sa August), hanapin na lang nila.

Maganda ang Mactan Airport. Malinis ang CR. At ang smoking lounge, bawal magyosi ang hindi bumibili. Ah ganun pala ah, eh kung taehan ko kaya yang maganda nyong CR?

In fairness talaga, free na ang wifi, may mga units pa na pwede gamitin para mag net.

Yun na lang muna, napagod ako. Ikaw, mapapagod ka rin ba kung naexperience mo to? Boarding na to Manila! Manila, i missed you!!!

Question:

Sino na sa inyo ang nakatuntong na sa Luzon (Manila), Visayas (Cebu), at sa Mindanao (CDO, Iligan City) in just one day?


Update as of 02.01.2011 at 22:36,

Flight bound for MNL is delayed. ETD 00:20 ETA 01:25. Lord, have mercy.

When the Jetsetter Talks

I didn't have any plans of describing my Tuguegarao experience but since I am currently given the luxury to waste my time, let me narrate what has happened since this day started.

I am sent to this far-flung province of Tuguegarao today to conduct a training to branch managers of a particular drug store which we recently tied up with for a particular project. As a backgrounder, we will be launching a new product come March so we need to prepare our counterparts from the other company. To cut the long story short, this is primarily the reason why in two weeks, i will be visiting 5 provinces (place, for the Manila training) in the coming days (1 North Luzon, 1 South Luzon, 1 Visayas, 1 Mindanao, and 1 Manila).

So there, my day started by waking up at 4am to prepare for my 7.20am flight. I didn't want to test the check in rules at this point because I have proven that yes, they do implement rules religiously (or to my stupidity lang talaga). Flashback, I was once assigned to Cagayan de Oro, arrived late for my flight, stressed out, had to rebook the next flight (fortunately there was another flight for the day), and pay P 4,000 from my personal wallet.

Going back, so I prepared early, arrived at 5.30am checked in, smoked at the smoking area (where anyone who decides to cut his life can do so freely without even exerting much effort), and slept at the waiting area. Boarding time was delayed for a few minutes coz they were still checking the weather in Tugue so my nap took a little more while (secretly wishing that flight will be cancelled or delayed even more = free day for me). Unfortunately (or fortunately), boarding time commenced after a few and just after take off, had my nap again until we landed in Tugue.

While at the plane, i fet my stomach grumbling so I started to wonder what the heck did i eat earlier (or last night). Didnt remember anything unusual from my usually gluttonic diet. So i just prayed that God let me last the entire flight without dumping.

And so God granted my wish and I just slept the grumbling feeling. Here's the catch though, few minutes from exiting the arrival area, grumbling commenced, (quoting my SMS to my officemates and my mom) guess what's the first thing i did in Tugue? Tumae.

*********

So i decided i had to go look for the venue but to my surprise, there was no cab or anything except the trike (which they call tricy, parang mas sosy). Cutting the story short, from the airport, took a trike to the hotel. Sosyal na sosyal!

********

Not only that, upon arriving to the venue (way earlier than schedule), I was informed that there was a change in the sched and we would be conducting the training in a different venue. So yes, I agreed and asked how the hell will I go to the other venue. The receptionist replies, "Sir, papunta dun yung messenger namin, sabay ka na lang sa kanya para di ka na maligaw" "Okay, salamat po. San na po sya?" "Ayun po sa labas, GARDOOOOOOO! Isabay mo na yung taga RCBC!"

So i went out, wondering why he is in a motorcycle, and asked if it's just near our current place. He replied yes though not walking distance. Then I asked, have they started? He said no, they're just about to have their (sponsored) breakfast. Next words were, "Tara na sir, nakakahiya naman paghintayin natin sila. Hehe" and he replied "Sakay ka na sir".

Picture this: Semi-formal attire, with laptop and envelopes, riding a motorcycle in a not-so-wide road. FTW!

I should end this post now. I am too sleepy to even check for any typo errors. Will hit the airport in a short while, back to Manila by 6.

Shout out all the way from Tuguegarao!

**************

Kung meron lang akong iPhone 4, nagtweet na lang ako every time na-experience ko to. Hindi ko yata kayang mapalampas ang araw na ito na hindi ko ito mai-kwento sa iba.

Selling May No Longer Be Saleable

Good day!
Blogging ulit ako. Wala namang masyadong ginagawa dito sa office. Or magaling lang talaga akong magpanggap na busy – sobrang convincing.

Grabe ang antok ko. 3.30 am ako gumising today dahil galling pa ako sa Indang, Cavite. 3 hours ang travel from there to Makati. Reunion kasi naming kahapon kaya hindi ako nakabalik sa Manila yesterday. Sobrang saya ng reunion. Sobrang jolog at baduy kasi. Lasing lahat ng tao! Babae/Lalake/Bata(legal age)/Matanda lasing! Pinapakita lang nito na lasenggo talaga ang lahi namin. Sobrang tawa ako ng tawa kahapon pag nakikita ko silang mga lasing. Lugi sila sa akin, hindi na kasi ako masyado uminom kahapon dahil galing pa ako sa inuman nung Saturday ng gabi. Masama pa ang pakiramdam ko kahapon.

----------------0------------------------0------------------------------0------------------------------0-----------------------------------0---------------------------0--

Creative ba yang separator ko? Hehe. Nakita ko lang yan sa notebook ng isang boss ditto. Na-inspire ako kasi ang organize pa rin ng notes nya. Parang student pa rin. Sa mga ganitong panahon talaga ako nakakaramdam ng low self-esteem. Naiinggit ako sa kanila. Ang sisipag kasi nila eh. Seryoso pa sa work. Eh ako? Haha. Sweldo lang yata at rank ang habol ko dito.

Maganda yung realization ko kagabi while I was busy tutoring my sister on the concept of the time value of money. Imagine naalala ko pa yun, galing ko talaga. Hahaha! Nahirapan ako kung paano ko ituturo sa kanya yung concept so gumamit ako ng mga pang layman lang na terms. Sana naintindihan nya naman. Hindi kasi kami pareho ng wavelength ng kapatid ko. Pero anyway, may narealize nga ako sa tutor session namin kahapon – gusto ko ng nag-iisip. Nasarapan ako sa thought na nag-iisip ako, na idealistic ako, naglalaro ang utak ko sa numbers, concepts, strategies, etc.

Na-miss ko mag-isip ng malalim, maging critical, at mag-aral. Sa ngayon kasi, ang tamad tamad ko nang mag-isip. Nakakainis. Parang nakakabobo ang trabaho ko. Kahit kasi pa-travel travel ako, meeting a diverse group of people, and maraming exposures, may pagka-repetitive at monotonous ang work ko. Paulit-ulit lang ang sinasabi ko, ang binebenta ko, yun at yun lang din. Nakakatamad. Pero alam kong masamang ugali ang katamaran kong ito. Dapat kasi ako mismo ang nag-iisip at gumagawa ng paraan kung paano ko mapapasaya ang araw ko sa pagbebenta at kung paano ko mai-aangat ang sarili ko sa kanilang lahat. Gustong gusto ko ma-promote agad pero parang hindi ko naman maramdaman na nagsa-shine ako. Parang ang bilis ko kasi nagsawa dito sa trabaho ko. Wala kasing masyadong isip factor, tapos puro daldal. Pero yung sa daldal part, gusto ko naman yun. Kaso yun nga lang, hindi nae-exercise and brain muscles ko. Hindi kagaya dati, nung college pa ako, kung tatanungin mo ako ng magandang marketing strategy o kaya promotion, ang bilis ko makaka-isip. Ngayon naman, grabe, kung hindi wala akong maisip, ang pangit at ang daming flaws ng naiisip ko.

Anong nangyayari sa akin? Gusto ko na ulit mag-isip! Gusto ko maging product/brand manager. O kaya branch manager – pero sales din to eh. Gusto ko kasi yung tipong nag-iisip how I can help grow the enterprise. I want to see the whole picture – how my actions will affect the enterprise, how my decisions can improve profitability. Sa sales, walang ganun eh. Kung meron man, hindi ko alam kung paano i-aapply. Ikaw, alam mo ba? Turuan mo nga ako.

-----------------------------0-------------------------------------0----------------------------------0----------------------------------------0--------------------------

Ayos na to. At least may post na ulit ako. May dagdag na akong mababasa during my idle time. Ang bagal kasi magupdate ng blog na mga finofollow ko eh.

New Year's Post

Wow.

Napakatagal ko nang binalak na gumawa ulit ng post dito. Ang dami ng nangyari, ang dami ng naganap. This post has nothing to do with the title "New Year's Post". Just happened that I finally had the guts to come up with a post, just a few days of the New 2011 Year.

Haha.


Nakakatuwa. Parang nahihiya akong magsulat sa sarili kong blog. Parang nagtatampo sya. Haha ulit. Wag ka na magtampo.


Ano na nga ba nangyari sa akin?


Eto...

Product Sales Officer na ako ni RCBC Cash Management Services. May sarili akong desk, laptop, kung saan saan na ako nakakapunta at kumakain, at ang taba taba ko na LALO. (Added after proofreading: I am writing this post here in my desk, during office hours. Obviously wala akong magawa. Ang sarap ng pakiramdam. Kaso nakaka-paranoid kasi lagi ako tumitingin sa likod ko, baka may nakakakita na.)

Nakapunta na ako sa Pampanga, Isabela, Tacloban, at Cagayan de Oro. Ang saya! Masaya sa department namin because we get to travel the whole Philippines although work din naman mostly ang gagawin mo dun and we don't get to stay longer. Siguro next time try ko magstay ng mas matagal, like i-sched ko yung visit ko ng Thu-Fri then Sunday na ako uuwi. Mega soul searching.

On to other matters...

Sobrang namiss ko magsulat. OR, namiss ko lang siguro magbasa ng bago dito sa blog ko. You see, last month yata binasa ko lahat ng posts ko dito way back my college days.

Nakakatuwa magbasa ng dati kong batang isip. Puro ako rants nuon. Palagi naman yata, pero dati ang bababaw ng mga rants ko. At least man lang sa rants nag mature ako di ba?

One thing changed though. Ang taba taba taba ko na talaga. As in. As in I never really imagined myself to be this fat. Hindi naman sya nakakababa ng self esteem pero nakaka-down. Napaka slouchy ng feeling kasi ang laki na ng tyan ko, tapos hindi na ako masyado makapag suot ng slim fit, ang pangit ng sides ko. Gusto ko na ulit bumalik sa gym. MATINDING MATINDING MOTIVATION lang talaga ang kailangan ko. Sana makuha ko na sya! Para ma-attain ko na rin ang katawan na pagnanasaan ng lahat. Gaya nito...

Sana naman kahit mga 2 years in my lifetime man lang eh ma-experience ko magkarooon ng ganyang katawan.

Ang sarap...

ng mga oras na ganito. Yung nag-iisip lang ako ng random thoughts, things about life, happiness... contentment. Ang saya. Parang ang sarap mag-isip profoundly without really trying hard. Parang ang saya kumuha ng course na Philosopy. Isip ka lang ng isip.

Sana mapadalas pa ang pagdagdag ko ng post dito. Sana magkaroon naman ako ng interesting topic every week or mga twice a week. Para naman hindi cluttered. Pag trabaho na kasi ang pumasok sa isip ko, cluttered na agad. Wala na agad akong time para mag-contemplate.

Katawa ako, nagsusuggest sa sarili. Haha. Thinking out loud lang.