Tuesday, September 30, 2008

Second Sem Schedules

Since i so looooove you all and we really had a heck doing our feasib, PLEASE ENLIST:

1. BA 174 Marketing Research - I know, ***** masyado ******** si mam gamo. Pero uber taas nya magbigay ng grade. Madalas uno. so c'mon and get it!

2. BA 177 Product Management - Dont know much about this pero since wala na namang choice kundi mag major sa Marketing, eto na pinili ko.

3. BA 178 Spec Topics in Marketing Mngmt - Same reason as # 2. Hindi ko sure kung eto yung sales

4. BA 146 Spec Topics in Finance - Ian, Dianne, samahan nyo ako dito! Nica, i know.

5. PI 100 Sir Vlad Gonzales - Hindi ko alam kung paano ko kayo macoconvince dito. 5.30-7 sya, pero naging prof na namin sya ni anna sese sa MPs 10. Ayos syang prof. Magaling. Hindi masyado mahirap. Mataas pa grade. 1.25 ako, 1.00 si anna.

Eto yung table:

Time Monday Tuesday Wednesday Thursday Friday Saturday Sunday
08:30 AM-11:30 AM
BA 177 TRU
BA 178 HRU


11:30 AM-01:00 PM

BA 146 WFV
BA 146 WFV

01:00 PM-02:30 PM
BA 174 THW
BA 174 THW


02:30 PM-05:30 PM






05:30 PM-07:00 PM
PI 100 THZ1
PI 100 THZ1



Sige na. Classmates na tayo sa last sem natin. Please?

86 days na lang Christmas na! 63 days na lang, veinte anyos na ako!

in fairness, ako yata pinakaunang nag-countdown. hmp!

Thursday, September 25, 2008

UP ABAM Yabang Pinoy Tara Sa Kalye Street Party

Inabot ako ng almost 4am kaka browse. Paker. Nonsense. But in the course of doing so, i discovered these photos from Cam's multiply. Katamad mag grab.

At eto pa!


UP ABAM EXECORE A.Y. 2008-2009 (all boys, boy din si emm!)



Complete Execore na



ABAMERS After The Party



Yung mga pics na cute ako lang ang kinuha ko. Pag pangit, scrap. Kami ulit (forever) ni Nica hosts ng event. Pero mukhang mapapalitan na kami ng bibang bibang buddy kong si Suzie!

Wednesday, September 24, 2008

Jeepney Driver

Bad trip talaga mga jeepney drivers. Makasarili.

Siguro naman napapansin nyo rin ito. Kapag halimbawa sasakay ka ng jeep, kapag pumara ka, (take note: kahit saan) makakasakay ka. Kahit pa traffic at napakadaming sasakyan sa likod ng jeep, pihadong titigilan ka nito dahil sayang naman ang dala mong P8.50.

Pero kung ikaw naman ang bababa, naku patay ka, kapag bawal bumaba dun sa pinarahan mo, magagalit pa yan sayo. Manlilisik ang mata nya, may pabulong bulong pa, pagmumukhain ka nya na wala kang pinag-aralan, dahil hindi ka marunong sumunod sa batas. Ikaw kasi eh. No unloading dyan.

Pati pag sa pamasahe. Kapag nagbayad ka ng P100, natural kapag malapit ka na bumaba o kaya medyo matagal ka nang hindi sinusuklian, itatanong mo yung sukli mo. Aba, syempre pa galit na naman si mamang tsuper. Hindi ka daw makahintay. Minsan nga kapag nakalimutan na nya na nagbayad ka, sasabihin pa nya na naibigay na nya sukli mo. Ang ending, mapapahiya ka sa mga kasabay mo dahil mukha kang sabik sa pera o kaya naman nagwa- 1,2,3 ka. Galing talaga!

Para rin namang sa MRT, kapag nakasakay ka na at bababa ka sa isang station, galit na galit ka dahil sumasakay na agad sila eh hindi ka pa nakakalabas. Pero pansinin, kapag ikaw naman ang nasa labas, kebs ka lang kung may lalabas. Ang importante sayo eh ang makasakay ka. Galing naman!

Pero jeep drivers ang bida ko ngayon kaya balikan natin sila. Di ba nagtaas ng pamasahe dati dahil tumaas ang presyo ng langis? Aba, hindi ba't nakailang strike sila para itaas ang pamasahe? Atat na atat silang itaas ang pamasahe kahit pa last week lang eh nagtaas sila. Pero ngayon, medyo bumababa na ang presyo ng langis kumpara sa dati. Pero anong maririnig mo sa kanila? "Basta driver, sweet lover". Ang saya. Makapag strike rin kaya.

Hindi ako galit sa drivers. Tanga lang siguro ako dahil hindi ko sila naiintindihan. Tanga din sila dahil hindi nila tayo naiintindihan.

**********

Simula ngayon, babaguhin ko na ang image ng blog na ito. Puro observations na lang ilalagay ko. Hindi na tungkol sa pagiging emow ko dahil ang baduy nun.

Quikie Update

Ang saya kahapon. Sobrang biglaan ang mga kasiyahang nagyari sa buhay ko. Biruin mo yon, sandali lang sana kaming mag-iinom ni Ian, pero dahil may nakita kaming mga dating kakilala, ayun, ang sandali ko, naging sandali-na-lang-umaga-nang-uwi.

Pero ang saya ng inuman na biglaan. Sobra. Wala pa akong inuman na biglaan, unplanned, o kaya first time encounters ang hindi naging masaya. Sana marami pang dumating na ganon!

**********

Bigla kong naisip, minsan, ang isang bagay, masaya lang sa unang pagkakataon. Sa pangalawa, hindi na ganoon kasaya.

*********

Ang saya talaga ng tapos na sa feasib. Malaya ko na itong masasabi dahil malamang naman lahat ng kaklase ko ay nakapasa na kanina ng feasib nila. Kaso marami pang paper. Pero ok lang, kaya naman yun.

Inspired ako ngayon. Pakiramdam ko kasi, ang galing ko. Haha. Blog ko ito walang pakialaman. Feeling ko ang organize ko. Ako kasi may contact dun sa CEO namin na iimbitahang pumunta sa school para sa isang open forum. Nakakatakot pero ginagawa ko naman ang lahat para walang bulilyaso.

Ginugulo pa rin ngayon ang isip ko ng porfolio sa 191 na pinapapasa ni Manuel...(oops baka mabasa niya, silent lang ako). Kailangan kasi creative depiction ng mga natutunan mo buong sem. Watdapak. Parang art class. Hindi ba niya alam lahat ng art projects ko simula nung nag-aral ako eh hindi ako ang gumagawa? Paker. Wala akong alam sa art maliban sa pag-awit at pag-sayaw. Pak talaga oo.

**********

Tinatamad akong gumawa ng Final paper sa 190. Binigyan kasi kami ng option na hindi gumawa ng paper, provided that your grade for that will be equivalent to 90% of your midterm paper. Eh 95 ako dun, so magiging 85 yung final paper ko. Chineck ko sa syllabus, 1.75 pa rin equivalent non! So ngayon, malapit ko ng maconvince ang sarili ko na wag na lang gumawa. Oh Lord, help me decide what's the best thing to do.

**********

Naisip kong maging thinker kanina habang nasa jeep. Kaya naman simula ngayon, pipilitin kong mga may laman naman ang isusulat ko dito. Maturity baga. Pero dahil madaldal talaga ako, may paminsan-minsang nonsense pa rin naman.



i love you Q! Namimiss ko na yung mga lambingan natin. Out of town na ulit tayo!

92 days na lang Christmas na! 69 days na lang, veinte anyos na ako!

Monday, September 22, 2008

Feasib Is Over

FEASIB IS OVER

Hopefully maganda yung output namin pati yung turnout ng defense. Hindi ko pa nababasa yung final outline kasi hindi ako kasama sa nag compile kaya hindi ko muna ipagyayabang kung impressive.

**********

Zesto
O, zesto, paano ba kita ibebenta? Paano kita babayaran? Bili na kayo ng tatlong case ng Zesto in Can! Comes in different flavors! Masarap! Yummy!

ANGKAN Tickets
O, Narnia. Bakit ba ang pangit mo? Hindi ko tuloy mabenta. 120 pesos mawawala na lang sa akin ng walang dahilan.

Utang
O, utang. Sino ba gumawa sayo? Ang bilis mo dumami.


**********

Pictorial kanina ng ABAM. 1 free photo to be included sa yearbook. Hippie look ang theme ng ABAM. Nainis lang ako. Mukhang tanga.


**********

Gagayahin ko si Nica...
Konti na lang, sembreak na!

BA 173 Final Paper
BA 190 CEO project
BA 190 Case Writing
Span 11 Final Exam
GE 1 Lab Exercise
GE 1 3rd Exam
GE 1 Final Exam
BA 129 Feasib Presentation
BA 191 ang dami pa!

**********

Tinanong ako kanina ni Caloi,

Ace, anong pakiramdam ng tapos na sa feasib? Feeling graduate ka na?


Sabi ko,

Wala. Hindi rin kasi ang dami pang final paper.


Nung sinabi ko yun, parang bigla lang lumabas sa bibig ko. Para bang gusto ko lang icomfort sya kasi next sem pa sya mag-fi-feasib.

Pero ngayon narealize ko,

Tangina! Ang dami pa nga palang requirements bago mag sembreak!


ARGH!

94 days na lang Christmas na! 71 days na lang, veinte anyos na ako!

Thursday, September 18, 2008

The Coldness of the Night

2:38 am September 18, 2008

Nalulungkot ako. Ang daming nangyayari ngayon sa buhay ko na parang ang bilis na nagsimula at natapos. Ni hindi ko man lang nalasap yung sarap o sakit na binigay nun sa buhay ko.

Nalulungkot ako. Hindi ako masaya. (Malamang, adik ka ba?)

Wag mo na akong awayin ng walang dahilan. Please wag mo nang painitin ang ulo ko kapag pinipilit kong maging good mood sayo. Wag ka na mang-away. Mag-adjust naman tayo.

Wag nyo akong iwan mag-isa. Bukod sa dilim, takot din akong maiwang mag-isa.

Ganun talaga ang buhay, i think. Wow biglang naging conio. Bahala na bukas. Matatapos din to. Magsesembreak na. Makakapagrelax na ulit ako. Makakausap ko na ulit ang sarili ko at malamang, magiging maganda na itong blog ko.

Wag mo akong awayin ng walang dahilan. O kung hindi man, sabihin mo kung ano ang ikinagagalit mo. Ayoko manghula. Tanga ako lalo na sa pag-iisip kung anong masama ang ginawa ko. Please naman. Wag mo namang pag sunod sunurin ang init ng ulo ko.

Wednesday, September 17, 2008

ORGPRES and Other Matters

OrgPres THREEpeat.

Original Philippine Music (remember mga kababayan ko, and my spaghetting pababa?)
Fairy Tale (who will forget Marina and Kampanerang Kuba?)
Hollywood Blockbuster (i wonder if now it'll be carved in our minds forever)

Whatever theme they choose to have, we are the team who will always be glad.

Pinilit mag-rhyme.

Galing ng UP ABAM now with UP JFA!

Three years, kaya mo yon? Sorry. Kami lang may kaya non.

I feel so touched and so proud of our applicants, other juniors, and my fellow seniors who all really gave their best shots. So proud of Oskie, who experienced utmost pressure from me and my co-officers. I must admit that i envy his patience. Wish i could have those, one of these days. So proud of you too Buddy Suzie!

I should say, my hurtful words (mga galit mode) helped in the success (Quoting ABAM juniors). It was all worth it. I just hope i still have their respect and that no one talks evil words behind my back.

Unfortunately, only hoping that it would always be the case is my only alas. I can do nothing but hope that all my ill-mindedness (is there such a word? i guess that best describes me) will soon bring success.

Feasib is now in progress. I am thinking that i should i thank my very (insert the worst adjective of bad that you can think of) attitude. Forgive me but i think that if i hadn't done that, i, he and we wouldn't have learned our lesson.

On the other hand, they say that all good things always happen along with bad occasions. I'm afraid, that bad occasion i am referring to translates to me losing a friend.

I have no regrets though. He's done bad, i've done bad (probably worse) and now we're even.

If you can just imagine how affected i was.

Anyway, 99 days before CHRISTMAS!

Tuesday, September 16, 2008

Ako... Ang Nag-iisang... Dimonyo



Talo ko si Anne Curtis sa pagiging nag-iisang dyosahhh...

Ako ang nag-iisang dimonyo.
...ako lang ang masama
...ako lang ang masakit magsalita
...ako lang ang ill-tempered
...ako lang ang insensitive
...ako lang ang selfish
...ako lang ang nagmamay-ari ng lahat ng masamang adjective

Pero natutunan ko sa Batman: The Dark Knight, lahat ng masamang tao, may pinanggalingan ang pagiging masama. May malalim na dahilan.

Mabuti pa nga ako, hindi ako pumapatay, damdamin lang ang sinasaktan ng mga matatalim kong salita.

Pero kagaya ni Joker, nasaktan lang din ako. Nasaktan ako sa ginawa mo. Ginago mo ako eh. Naghirap ako. Nagpuyat. Pinilit matapos ang dapat na matapos sa pag-asang makakapasa tayo ng maaga. Pero ano ginawa mo? Ano ginawa nyo? Read: PINAASA NYO LANG AKO.

Hindi ako perfectionist, o O.C., o aspiring for uno. Pero hindi rin ako tanga kaya wag mo akong gawing tanga.

Ang sakit nung ginawa mo. Alam mo bang napaiyak mo ako? Sa tanda kong ito, umiyak ako dahil sa school project. Gago ka kasi. Gago. Bibigyan mo ako ng output na mukhang tatlong oras mo lang ginawa (o mas konti pa). O sige, sabihin na nating pinaghirapan mo iyon, pero nasaan? SABIHIN MO. IPAKITA MO YANG SINASABI MO. WALA AKONG MAKITA. WALA KAMING MAKITA sa sinasabi mong pinaghirapan mo. (reasonable naman siguro ako, hindi lang naman ako ang hindi nakakita eh)

Pakiramdam ko talaga ngayon, nag-iisa ako. Ako lang ang masama. Ako lang ang masakit mag-salita.

Hindi naman ako magsasalita ng pangit kung hindi pangit ang ginagawa mo. At lalo na kung hindi ko pinagpuyatan at pinilit matapos ang ginawa ko.

Sa mga susunod na groupings, kung ayaw nyong maranasan itong nararanasan nya, wag na kayong makipag group sa akin. Hindi na ako magugulat kung next sem, para na akong si ***e* o kaya si ***d*** na wala agad kumuhang group mate.

Eto lang naman ang mga kasalanan ko:
1. Mabilis akong magalit sa tamad na groupmate (ang magnanakaw, galit sa kapwa magnanakaw)
2. Tamad ako. But i make sure i submit whatever output is expected of me, in a very timely manner. Tanungin nyo pa sina C****.
3. Mahilig akong maglider lideran. Pero wala pa naman akong narinig na reklamo about that. (So if you're one of those, c'mon tell me.)
4. Bossy ako. (Talaga?) Minsan lang naman yata. Kasi minsan, out of this world naman ako sa mga meetings eh. O kaya nakikipag chismisan lang.
5. Hindi ako nag-aaspire na maging best group. Tama na sa akin yung "ok lang".

To you,

Masakit akong magsalita? Yung ginawa mo, hindi masakit? Ah... Ako pa ngayon ang sensitive. Kung masakit akong magsalita, wag ka na magpakita sa akin. Hindi na rin ako makikipagkita o makikipagusap sayo. (TO ALL:) Hindi ako tumatanggap ng sorry. Lalo na sayo. Too late to apologize. Madaming beses na kitang pinagbigyan. Pinupuri pa nga kita kapag maganda trabaho mo.

From me.


Wag mo nang tangkaing basahin ito. Baka masaktan ka lang.

GOODLUCK ABAM AND JFA SA ORGPRES MAMAYA!

By the way, nabalitaan ko, may constraint na namang nangyari ah. Tsk tsk. Kayo talaga, hindi masyado nag iingat. Hay. Pag natalo tayo, sigurado, galit ako. Pwedeng sa inyo. Pwedeng sa ibang orgs. O pwede rin namang sa judges.

Maiba ako, aba hindi ko napapansin,

100 days na lang Christmas na! 77 days na lang, veinte anyos na ako!

Wednesday, September 10, 2008

reminiscent

Nakakatawa. After almost two years, ngayon ko lang ulit nakita itong pictures na ito. Thanks to ian penafiel, nakita ko ito sa multiply nya.

Nakakatawa talaga. Pakshet.




Eto lang yata yung mga pictures ko nung kalbo ako.




Pero bakit meron akong weird feeling na ang hot ko dito? lol. Pagbigyan na.




Excited na akong ipakita ito kay Q. Haha. Batang bata pa ako dito. 18 years old pa lang ako dito. Fresh na fresh.

Tuesday, September 9, 2008

ayoko sa mga plastic

ulol!

alam naman ng lahat ng tao na ayoko sa plastic. kahit ako, pinipigilan ko ang sarili ko na maging plastic. what you see, you get.

di ba? nakakainis yung mga plastic? pero alam ko nakakainis din yung mga madaldal gaya ko. pero if i were to choose, mas gusto ko na yung alam ko na galit ka sa akin, o naiinis ka, o masaya ka pag kasama mo ako, in short, totoo ka.

namimiss ko lahat ng HighSchool barkada ko, pati yung mga classmates ko. Hindi kasi sila plastic. Sinasabi nila lahat ng pangit sa akin. Puro pangit nga eh, wala akong narinig na mabuti. Pero at least sila, ok lang na puro pangit lang din ang sabihin ko. Hindi sila sensitive. Hindi sila masasaktan kung sabihin kong ang bobo nila o kaya ang pangit nila. Ang ending, gaganti sila sa akin, gaganti ulit ako, darating yung teacher namin, tatahimik kami, tapos palihim na tatawa ng malakas. (pano yun?)

I MISS YOU...

Liel Ma. Theresa L. Plantig
Sharry L. Rodil
Carla Almira G. Roderno
Allen V. Penus
Marie Grace C. Gonzales
Khristine Paula C. Rogacion
Michelle M. Fidel
Mailany M. Papa
Korina B. Ynion
Ria Clarisse L. Mojica
Joyce Philippe G. Moskito

*****

Nakakatawa, para akong high school.

Ikaw kasi eh, plastic ka rin pala.

in about 7 months...

I will be a full-pledged UP graduate!


grabbed from Jam (Jam, Miggy, Nica, Me)


Excited na akong grumaduate.

Sana matapos na feasib, orgpres, itong sem na to, at yung 2nd sem.

Haay.

Sunday, September 7, 2008

Moments of Silence

Despite other people’s notion (myself included pala), I actually get pleasure from moments of silence. Moments where I can actually talk to myself, hear the thoughts (inside my mind), rejuvenate, and think about things (that may seem worthless but are actually invigorating), give me the comfort and weird personal satisfaction.

Due to these moments, I have come up with some thoughts that I believe to be worthy of sharing.

1. My legs are aching like argh!

Fuck that practical exam in Consumer Behavior. Fuck the thought that we had to “stalk” a member of our target market. Fuck these target markets who made us walk from 5th floor down to the 1st, and climb up again, not knowing if they knew we were following them. Fuck that maghapon lakad all around Shang EDSA (from 11 am to near 5 pm) Fuck. Ang sakit sakit ng paa ko!

As I’ve told my groupmates, I never ever really enjoyed shopping. I hate my mom, my sister, girl relatives, girlfiends (with and without space) for making me walk to and fro these stores! I hate it when they fit and check and touch and compare and talk about buying or wearing or having all these damn merchandise. I really hate it why they seem not to have the guts to know what they like. On second thought, what they will buy.

I hate my legs. It’s always like these whenever I am walking that much especially when inside a mall I’ve always been like these whenever I’m with a girl buddy. Today, however, was different. We were not shopping – we were stalking. Fuck.

2. Grad Pic on Monday

I really wonder what I would look like. I wish it won’t be bad. No not bad, I mean it should be good. Really good. Something I could brag to all the people who could see.

On the other hand, I am currently feeling bad about my creative shot. Am I really overly pretentious? Fuck. I wish I could think of some other concept even this late. I regret signing up for a creative shot. I should have picked the other package (without creative shot). That way, I could save money, free myself from thinking of a concept, and keep myself away from the thought of looking bad.

3. I’m not sure if Feasib and/or Orgpres excite me.

Sept 16 OrgPres

We are really in a grave danger. We only have nothing but concept. No practice, just meetings. No polishing, just steps. Ah. Go for threepeat. JPIA, JMA, CE, wag nyo masyado galingan.

Sept 19 Feasib deadline

This and next week will be our Financial study week, which means, my hell week. I want an inspiration, gazillion confidence, and huge amounts of will and determination to finish a thorough financial study for our group. I know I can do this. I just have to cram.

4. I am …
thinking about my 173 individual paper
wanting to do my Spanish assignment
worrying about my things that I will bring home to Cavite on Monday
wondering what my Mom and Dad are thinking about my “not-going-home” this weekend
excited about what’s gonna happen to UP’s cheerdance tomorrow
wishing that we’ll push through with our 168 tomorrow
going crazy
wanting to sleep
craving to cut my legs (still aching sooo badly, or so it thought)

… ending this post.

Night fellas!

Friday, September 5, 2008

Instructions for Life

I received this as a forwarded email message. Insightful enough to stimulate the philosophical part of my intellect.











I especially liked number 2 and 8. After all, this, i think, is what i have been needing for the longest time.

Numbers 7, 10 and 13 sound good. I wanna have these traits.

Number 10 - I wish i can do these.

Others - that would make me a totally different person. Better not to have 'em all.

Tuesday, September 2, 2008

Weekend Getaway

Ang saya ng weekend ko last Fri-Sat-Sun!

Friday Evening

Overnight Member's Night sa UP ANGKAN! Ang saya saya. Nakainom na naman ako sa wakas. Nanalo pa ako ng "microphone/flash light/lighter-in-one" dahil sa pagiging videoke king ko. Mahilig ba akong kumanta?







Lasing na...



Love You ANGKAN!






BULAGA!





Saturday

We had our first meeting with ANGKAN alumni to discuss plans for first-ever Grand Alumni Homecoming (take note:during my term). Grabe. Nostalgic yung feeling. 1990 tinatag ang UP ANGKAN, and there kasama namin sa meeting yung member from 1994 pa! Na trace na din namin yung mga founders! I am so proud of my ExeComm. And sobrang thankful ako dahil they are very willing to put up UP ANGKAN Alumni Association. Special thanks to our lawyer alumnus!

Ang sarap at ang dami rin nung nilibre nila sa MOA Gerry's Grill. Every month na kami magkakaroon ng alumni meeting until December. Which translates to every month libreng chibog at inom. Saya! ABAM? Can we also do this?

Pictures to follow.


Sunday


Uber sayang bonding with family. Ewan ko nga ba pero extra special for me yung family bonding last weekend. Parang narelieve ako sa stress, crisis, at lahat ng negative energies. May pasalubong pa nga akong dulce de leche sa kanila eh. (Cavitenyo accent)

Mag hahanap pa ako ng family picture na gwapo ako.

**********

Pero ang pangit dun, i LOST my wallet. Tangina kasi. Pasosyal pa ako. Nagtaxi, ayun nalaglag ang pitaka. May P100 pa yun, andun yung UP ID, Comelec ID, Globe Prepaid card. Hay. I was never meant to be sosyal.

Pero masaya pa rin. Salamat Dear Lord.

Hanggang sa mga susunod na kaligayahan!

M.E.R.R.Y...C.H.R.I.S.T.M.A.S.

Whatthafuck!

Nasa grocery kami kanina para bumili ng mga yogurt at gatas para sa pangarap ng tito ko na maging healthy (bilin ni Doc, or else...). Habang namimili, nagulat na lang ako ng marinig ko yung in-store music. God. Christmas Carols na! Ang sarap ng feeling!

Nakakatawa talaga. Naka-sampung beses ko yata sinabi sa kanya na "Shet! Magpapasko na!" kasunod ng, "Gusto ko na ulit mag-simbang gabi sa Cavite!"

Syempre, OA naman yun. Nainis nga si Tito, tapos sabi niya sa akin, "isang beses ko pang marinig yan ah..."

Kaya tumahimik na lang ako at nagmunimuni sa mga pangit na namimili sa Shopwise.

**********

First Christmas din namin ito ni Q!

I am so excited. Ngayon lang ako makaka-experience ng Pasko na may someone to embrace. Haha.

**********

Naalala ko yung isang conversation namin ni Weng while walking from our Spanish class. Nasabi ko na "lahat ng tao masaya kapag Pasko". Totoo kaya ito? Sa tingin ko naman oo. Naranasan ko na rin kasi yung mga pasko na walang masyadong pera, walang regalo, basta kulang. Pero dahil buo ang pamilya, kasama pa ang masasaya at magugulo kong kamag-anak at friends, sobrang saya pa rin! Gusto ko na ulit makapag-simbang gabi, mag Christmas Party, mag Lantern Parade, fireworks, exchange gift sa Ocean's Twelve, magreceive ng gifts, at mag birthday!

**********

Grabe, magbibilang na ako kung ilang araw na lang bago mag-Christmas dito sa blog.

And now, It's only 114 days before CHRISTMAS!

I Am Famous

I never thought i was already popular all throughout the world until i've seen these.




















Marami pa yan eh. Kaso may taping pa ako kaya hindi ko na maasikasong ipost.

in a small town of forks

Can't believe i am doing this...







Will i soon be acting the way Nica, Dianne, and others are acting?