Yes.
May bago akong endeavor ngayon, radio DJ. Astig di ba? Hehe. Pero sa "masa" station ako so I don't think you, I mean my regular friends & acquaintances, will find it cool.
UPDATE: Nabura yung post ko so gumagawa na naman ako ng bago. Badtrip.
Nakakatuwa naman. I enjoy the exposure, experience, and the added monthly compensation. Hehe. Ibang klase ang sideline ko - Radio DJ.
Yung mga kamag-anak ko sa Cavite, sobrang saya. May nagtatampo pa kapag hindi ko nababati. At yung mga barkada ko na hindi naman talaga nakikinig sa "masa" FM, nakinig bigla. In fairness to me, natuwa naman sila na narinig nila name nila sa radio. Although medyo baduy nga ang format. Pero baduy has different definitions naman eh. And sometimes, masaya maging baduy, no pretensions. Oh yes, you're right, I'm just trying to justify. Hehe.
Slots given to me are Sat 7-10pm and Sun 4-7pm. So pag may time ka, listen to Energy FM. Pero binabalaan kita - masa station to ah. Dahil dito sa energy, wag mong sabihing radyo, sabihin mo energy! If you know some drivers, maids, tindero/a who will most likely listen to this type of station, please help me promote this to them, have them text via textline, i-greet ko sila sa program. Kayo na rin! Paalala lang ha, hindi pa ako ganun kagaling. Medyo kinakabahan pa ako eh. Pero hindi naman palpak, sakto lang. OK for a newbie. I was hired naman for my voice and strong, humorous personality.
O sige na mga pangga! Hanggang sa susunod. Magsama sama pa rin tayo dito sa energy, wag mong sabihing radyo, sabihin mo energy!
HAHAHAHA.
*****
Mas magiging madali na ang pagsali ko sa PBB. Or pwede na rin ako sumali sa Survivor Celebrity Edition! Excited na ako sa paglago ng career ko bilang artista.
Wednesday, February 9, 2011
Tuesday, February 1, 2011
FEB 1
Start nga pala ng Feb ngayon. Wag naman sanang buong Feb ko ganito. Not my day. Ayoko pa sana i-admit pero when it rains, it pours. Grabe. Baka bukas blessings naman. O kaya next month. Basta puro blessing ang sunod.
Sabi nga ng Aegis, "gulong ng buhay, patuloy tuloy sa pag-ikot, ngayon ako ay nasa ilalim, sana bukas nasa ibabaw naman"
Manila, pa-miss ka ha. Kaasar.
Naisip ko lang bigla, sana yung flight ko kanina to Manila from CDO na lang ang na-delay, nakasabay pa sana ako. Pero kawawa naman ang mga affected. Domino effect eh. Grabe.
Love you Q. Thanks for being there.
Sabi nga ng Aegis, "gulong ng buhay, patuloy tuloy sa pag-ikot, ngayon ako ay nasa ilalim, sana bukas nasa ibabaw naman"
Manila, pa-miss ka ha. Kaasar.
Naisip ko lang bigla, sana yung flight ko kanina to Manila from CDO na lang ang na-delay, nakasabay pa sana ako. Pero kawawa naman ang mga affected. Domino effect eh. Grabe.
Love you Q. Thanks for being there.
When the Jetsetter Talks Part II (with Update)
Napaka worth blogging ng experience ko today pero sobrang pagod ako mag-compose. Pero sayang ang story, kailangan mai-share. Mga taga-Twitter lang nakakabasa ng mga rants ko.
You see, may ite-train ako this time naman sa Iligan City, Lanao del Norte (last time sa Tuguegarao). To go there, dapat fly ka to CDO airport, then bus ride. So 6.10 ang flight ko kaninang umaga, 4.30am palang nasa airport na ako. Ayoko na ma-late eh. May history na ako sa CDO. Na-late na ako dati going to CDO from MNL, nagbayad ako ng 4000 from may personal money.
Dumating ako sa CDO ng mga 7.50am. 10am pa ang training pero cab na agad ako to Bus terminal (to Iligan) para hindi na ako malate. Kaso 2 hours pala ang travel. So 10.30 na ako dumating. Natapos ang training 12pm na. There's no way I can make it to my 2.20pm return flight.
Desperado na ako. Mababaliw na. Feeling zombie na nga ako, may added stress pa. So ang solusyon ko eh tumawag sa boss, i-explain ang nangyari, at humingi ng clearance na i-reimburse ng company ang rebooking. So pumayag sila. So okay na.
Pag dating ko sa airport around 3.30pm na, derecho ako sa ticketing. The only flight available to Manila is CGY-CEB-MNL - DADAAN PA NG CEBU! Worse is, 7.45pm pa alis sa CGY, 11.15pm pa alis sa CEB. 12.30am na ako darating sa manila! (as of this writing, nasa cebu pa ako).
Hindi lang yan ang stress. Around 5000 ang fare ko, pero 3500 na lang ang cash ko. Read this, walang ATM, hindi pwede credit card. WTF di ba? Saan pa may ATM? Sa SM CDO pa. Distance: Cubao to Ortigas.
Wow. Eh bago ako pumunta sa airport, dumaan na ako sa SM para mag withdraw, kulang parin. In short, nakailang balik pa ako. Imagine the stress.
Hindi lang yon. Anong oras pa lang? 4.30pm? Anong gagawin ko till 5.45 check in counter opening? WALA!!! So MEGA TUNGANGA TALAGA AKO.
Buti na lang nag-open na ang check in. Nag internet na lang ako. Gumaan na ang loob ko lalo na pag dating ko sa Cebu. Kaso nakakatakot ang night flight. Walang makita sa labas tapos ang lakas ng turbulence. So nakakapanic ng konti lang (syempre kunwari sanay na sanay na ako, hehe).
Tinext ko pa pala mga office mates ko na kasama ko sa Cebu. Sabi ko nag-iwan na ako ng footsteps sa Cebu (para sa pagpunta namin sa August), hanapin na lang nila.
Maganda ang Mactan Airport. Malinis ang CR. At ang smoking lounge, bawal magyosi ang hindi bumibili. Ah ganun pala ah, eh kung taehan ko kaya yang maganda nyong CR?
In fairness talaga, free na ang wifi, may mga units pa na pwede gamitin para mag net.
Yun na lang muna, napagod ako. Ikaw, mapapagod ka rin ba kung naexperience mo to? Boarding na to Manila! Manila, i missed you!!!
Question:
Sino na sa inyo ang nakatuntong na sa Luzon (Manila), Visayas (Cebu), at sa Mindanao (CDO, Iligan City) in just one day?
Update as of 02.01.2011 at 22:36,
Flight bound for MNL is delayed. ETD 00:20 ETA 01:25. Lord, have mercy.
You see, may ite-train ako this time naman sa Iligan City, Lanao del Norte (last time sa Tuguegarao). To go there, dapat fly ka to CDO airport, then bus ride. So 6.10 ang flight ko kaninang umaga, 4.30am palang nasa airport na ako. Ayoko na ma-late eh. May history na ako sa CDO. Na-late na ako dati going to CDO from MNL, nagbayad ako ng 4000 from may personal money.
Dumating ako sa CDO ng mga 7.50am. 10am pa ang training pero cab na agad ako to Bus terminal (to Iligan) para hindi na ako malate. Kaso 2 hours pala ang travel. So 10.30 na ako dumating. Natapos ang training 12pm na. There's no way I can make it to my 2.20pm return flight.
Desperado na ako. Mababaliw na. Feeling zombie na nga ako, may added stress pa. So ang solusyon ko eh tumawag sa boss, i-explain ang nangyari, at humingi ng clearance na i-reimburse ng company ang rebooking. So pumayag sila. So okay na.
Pag dating ko sa airport around 3.30pm na, derecho ako sa ticketing. The only flight available to Manila is CGY-CEB-MNL - DADAAN PA NG CEBU! Worse is, 7.45pm pa alis sa CGY, 11.15pm pa alis sa CEB. 12.30am na ako darating sa manila! (as of this writing, nasa cebu pa ako).
Hindi lang yan ang stress. Around 5000 ang fare ko, pero 3500 na lang ang cash ko. Read this, walang ATM, hindi pwede credit card. WTF di ba? Saan pa may ATM? Sa SM CDO pa. Distance: Cubao to Ortigas.
Wow. Eh bago ako pumunta sa airport, dumaan na ako sa SM para mag withdraw, kulang parin. In short, nakailang balik pa ako. Imagine the stress.
Hindi lang yon. Anong oras pa lang? 4.30pm? Anong gagawin ko till 5.45 check in counter opening? WALA!!! So MEGA TUNGANGA TALAGA AKO.
Buti na lang nag-open na ang check in. Nag internet na lang ako. Gumaan na ang loob ko lalo na pag dating ko sa Cebu. Kaso nakakatakot ang night flight. Walang makita sa labas tapos ang lakas ng turbulence. So nakakapanic ng konti lang (syempre kunwari sanay na sanay na ako, hehe).
Tinext ko pa pala mga office mates ko na kasama ko sa Cebu. Sabi ko nag-iwan na ako ng footsteps sa Cebu (para sa pagpunta namin sa August), hanapin na lang nila.
Maganda ang Mactan Airport. Malinis ang CR. At ang smoking lounge, bawal magyosi ang hindi bumibili. Ah ganun pala ah, eh kung taehan ko kaya yang maganda nyong CR?
In fairness talaga, free na ang wifi, may mga units pa na pwede gamitin para mag net.
Yun na lang muna, napagod ako. Ikaw, mapapagod ka rin ba kung naexperience mo to? Boarding na to Manila! Manila, i missed you!!!
Question:
Sino na sa inyo ang nakatuntong na sa Luzon (Manila), Visayas (Cebu), at sa Mindanao (CDO, Iligan City) in just one day?
Update as of 02.01.2011 at 22:36,
Flight bound for MNL is delayed. ETD 00:20 ETA 01:25. Lord, have mercy.
Wednesday, January 26, 2011
When the Jetsetter Talks
I didn't have any plans of describing my Tuguegarao experience but since I am currently given the luxury to waste my time, let me narrate what has happened since this day started.
I am sent to this far-flung province of Tuguegarao today to conduct a training to branch managers of a particular drug store which we recently tied up with for a particular project. As a backgrounder, we will be launching a new product come March so we need to prepare our counterparts from the other company. To cut the long story short, this is primarily the reason why in two weeks, i will be visiting 5 provinces (place, for the Manila training) in the coming days (1 North Luzon, 1 South Luzon, 1 Visayas, 1 Mindanao, and 1 Manila).
So there, my day started by waking up at 4am to prepare for my 7.20am flight. I didn't want to test the check in rules at this point because I have proven that yes, they do implement rules religiously (or to my stupidity lang talaga). Flashback, I was once assigned to Cagayan de Oro, arrived late for my flight, stressed out, had to rebook the next flight (fortunately there was another flight for the day), and pay P 4,000 from my personal wallet.
Going back, so I prepared early, arrived at 5.30am checked in, smoked at the smoking area (where anyone who decides to cut his life can do so freely without even exerting much effort), and slept at the waiting area. Boarding time was delayed for a few minutes coz they were still checking the weather in Tugue so my nap took a little more while (secretly wishing that flight will be cancelled or delayed even more = free day for me). Unfortunately (or fortunately), boarding time commenced after a few and just after take off, had my nap again until we landed in Tugue.
While at the plane, i fet my stomach grumbling so I started to wonder what the heck did i eat earlier (or last night). Didnt remember anything unusual from my usually gluttonic diet. So i just prayed that God let me last the entire flight without dumping.
And so God granted my wish and I just slept the grumbling feeling. Here's the catch though, few minutes from exiting the arrival area, grumbling commenced, (quoting my SMS to my officemates and my mom) guess what's the first thing i did in Tugue? Tumae.
*********
So i decided i had to go look for the venue but to my surprise, there was no cab or anything except the trike (which they call tricy, parang mas sosy). Cutting the story short, from the airport, took a trike to the hotel. Sosyal na sosyal!
********
Not only that, upon arriving to the venue (way earlier than schedule), I was informed that there was a change in the sched and we would be conducting the training in a different venue. So yes, I agreed and asked how the hell will I go to the other venue. The receptionist replies, "Sir, papunta dun yung messenger namin, sabay ka na lang sa kanya para di ka na maligaw" "Okay, salamat po. San na po sya?" "Ayun po sa labas, GARDOOOOOOO! Isabay mo na yung taga RCBC!"
So i went out, wondering why he is in a motorcycle, and asked if it's just near our current place. He replied yes though not walking distance. Then I asked, have they started? He said no, they're just about to have their (sponsored) breakfast. Next words were, "Tara na sir, nakakahiya naman paghintayin natin sila. Hehe" and he replied "Sakay ka na sir".
Picture this: Semi-formal attire, with laptop and envelopes, riding a motorcycle in a not-so-wide road. FTW!
I should end this post now. I am too sleepy to even check for any typo errors. Will hit the airport in a short while, back to Manila by 6.
Shout out all the way from Tuguegarao!
**************
Kung meron lang akong iPhone 4, nagtweet na lang ako every time na-experience ko to. Hindi ko yata kayang mapalampas ang araw na ito na hindi ko ito mai-kwento sa iba.
I am sent to this far-flung province of Tuguegarao today to conduct a training to branch managers of a particular drug store which we recently tied up with for a particular project. As a backgrounder, we will be launching a new product come March so we need to prepare our counterparts from the other company. To cut the long story short, this is primarily the reason why in two weeks, i will be visiting 5 provinces (place, for the Manila training) in the coming days (1 North Luzon, 1 South Luzon, 1 Visayas, 1 Mindanao, and 1 Manila).
So there, my day started by waking up at 4am to prepare for my 7.20am flight. I didn't want to test the check in rules at this point because I have proven that yes, they do implement rules religiously (or to my stupidity lang talaga). Flashback, I was once assigned to Cagayan de Oro, arrived late for my flight, stressed out, had to rebook the next flight (fortunately there was another flight for the day), and pay P 4,000 from my personal wallet.
Going back, so I prepared early, arrived at 5.30am checked in, smoked at the smoking area (where anyone who decides to cut his life can do so freely without even exerting much effort), and slept at the waiting area. Boarding time was delayed for a few minutes coz they were still checking the weather in Tugue so my nap took a little more while (secretly wishing that flight will be cancelled or delayed even more = free day for me). Unfortunately (or fortunately), boarding time commenced after a few and just after take off, had my nap again until we landed in Tugue.
While at the plane, i fet my stomach grumbling so I started to wonder what the heck did i eat earlier (or last night). Didnt remember anything unusual from my usually gluttonic diet. So i just prayed that God let me last the entire flight without dumping.
And so God granted my wish and I just slept the grumbling feeling. Here's the catch though, few minutes from exiting the arrival area, grumbling commenced, (quoting my SMS to my officemates and my mom) guess what's the first thing i did in Tugue? Tumae.
*********
So i decided i had to go look for the venue but to my surprise, there was no cab or anything except the trike (which they call tricy, parang mas sosy). Cutting the story short, from the airport, took a trike to the hotel. Sosyal na sosyal!
********
Not only that, upon arriving to the venue (way earlier than schedule), I was informed that there was a change in the sched and we would be conducting the training in a different venue. So yes, I agreed and asked how the hell will I go to the other venue. The receptionist replies, "Sir, papunta dun yung messenger namin, sabay ka na lang sa kanya para di ka na maligaw" "Okay, salamat po. San na po sya?" "Ayun po sa labas, GARDOOOOOOO! Isabay mo na yung taga RCBC!"
So i went out, wondering why he is in a motorcycle, and asked if it's just near our current place. He replied yes though not walking distance. Then I asked, have they started? He said no, they're just about to have their (sponsored) breakfast. Next words were, "Tara na sir, nakakahiya naman paghintayin natin sila. Hehe" and he replied "Sakay ka na sir".
Picture this: Semi-formal attire, with laptop and envelopes, riding a motorcycle in a not-so-wide road. FTW!
I should end this post now. I am too sleepy to even check for any typo errors. Will hit the airport in a short while, back to Manila by 6.
Shout out all the way from Tuguegarao!
**************
Kung meron lang akong iPhone 4, nagtweet na lang ako every time na-experience ko to. Hindi ko yata kayang mapalampas ang araw na ito na hindi ko ito mai-kwento sa iba.
Monday, January 10, 2011
Selling May No Longer Be Saleable
Good day!
Blogging ulit ako. Wala namang masyadong ginagawa dito sa office. Or magaling lang talaga akong magpanggap na busy – sobrang convincing.
Grabe ang antok ko. 3.30 am ako gumising today dahil galling pa ako sa Indang, Cavite. 3 hours ang travel from there to Makati. Reunion kasi naming kahapon kaya hindi ako nakabalik sa Manila yesterday. Sobrang saya ng reunion. Sobrang jolog at baduy kasi. Lasing lahat ng tao! Babae/Lalake/Bata(legal age)/Matanda lasing! Pinapakita lang nito na lasenggo talaga ang lahi namin. Sobrang tawa ako ng tawa kahapon pag nakikita ko silang mga lasing. Lugi sila sa akin, hindi na kasi ako masyado uminom kahapon dahil galing pa ako sa inuman nung Saturday ng gabi. Masama pa ang pakiramdam ko kahapon.
----------------0------------------------0------------------------------0------------------------------0-----------------------------------0---------------------------0--
Creative ba yang separator ko? Hehe. Nakita ko lang yan sa notebook ng isang boss ditto. Na-inspire ako kasi ang organize pa rin ng notes nya. Parang student pa rin. Sa mga ganitong panahon talaga ako nakakaramdam ng low self-esteem. Naiinggit ako sa kanila. Ang sisipag kasi nila eh. Seryoso pa sa work. Eh ako? Haha. Sweldo lang yata at rank ang habol ko dito.
Maganda yung realization ko kagabi while I was busy tutoring my sister on the concept of the time value of money. Imagine naalala ko pa yun, galing ko talaga. Hahaha! Nahirapan ako kung paano ko ituturo sa kanya yung concept so gumamit ako ng mga pang layman lang na terms. Sana naintindihan nya naman. Hindi kasi kami pareho ng wavelength ng kapatid ko. Pero anyway, may narealize nga ako sa tutor session namin kahapon – gusto ko ng nag-iisip. Nasarapan ako sa thought na nag-iisip ako, na idealistic ako, naglalaro ang utak ko sa numbers, concepts, strategies, etc.
Na-miss ko mag-isip ng malalim, maging critical, at mag-aral. Sa ngayon kasi, ang tamad tamad ko nang mag-isip. Nakakainis. Parang nakakabobo ang trabaho ko. Kahit kasi pa-travel travel ako, meeting a diverse group of people, and maraming exposures, may pagka-repetitive at monotonous ang work ko. Paulit-ulit lang ang sinasabi ko, ang binebenta ko, yun at yun lang din. Nakakatamad. Pero alam kong masamang ugali ang katamaran kong ito. Dapat kasi ako mismo ang nag-iisip at gumagawa ng paraan kung paano ko mapapasaya ang araw ko sa pagbebenta at kung paano ko mai-aangat ang sarili ko sa kanilang lahat. Gustong gusto ko ma-promote agad pero parang hindi ko naman maramdaman na nagsa-shine ako. Parang ang bilis ko kasi nagsawa dito sa trabaho ko. Wala kasing masyadong isip factor, tapos puro daldal. Pero yung sa daldal part, gusto ko naman yun. Kaso yun nga lang, hindi nae-exercise and brain muscles ko. Hindi kagaya dati, nung college pa ako, kung tatanungin mo ako ng magandang marketing strategy o kaya promotion, ang bilis ko makaka-isip. Ngayon naman, grabe, kung hindi wala akong maisip, ang pangit at ang daming flaws ng naiisip ko.
Anong nangyayari sa akin? Gusto ko na ulit mag-isip! Gusto ko maging product/brand manager. O kaya branch manager – pero sales din to eh. Gusto ko kasi yung tipong nag-iisip how I can help grow the enterprise. I want to see the whole picture – how my actions will affect the enterprise, how my decisions can improve profitability. Sa sales, walang ganun eh. Kung meron man, hindi ko alam kung paano i-aapply. Ikaw, alam mo ba? Turuan mo nga ako.
-----------------------------0-------------------------------------0----------------------------------0----------------------------------------0--------------------------
Ayos na to. At least may post na ulit ako. May dagdag na akong mababasa during my idle time. Ang bagal kasi magupdate ng blog na mga finofollow ko eh.
Blogging ulit ako. Wala namang masyadong ginagawa dito sa office. Or magaling lang talaga akong magpanggap na busy – sobrang convincing.
Grabe ang antok ko. 3.30 am ako gumising today dahil galling pa ako sa Indang, Cavite. 3 hours ang travel from there to Makati. Reunion kasi naming kahapon kaya hindi ako nakabalik sa Manila yesterday. Sobrang saya ng reunion. Sobrang jolog at baduy kasi. Lasing lahat ng tao! Babae/Lalake/Bata(legal age)/Matanda lasing! Pinapakita lang nito na lasenggo talaga ang lahi namin. Sobrang tawa ako ng tawa kahapon pag nakikita ko silang mga lasing. Lugi sila sa akin, hindi na kasi ako masyado uminom kahapon dahil galing pa ako sa inuman nung Saturday ng gabi. Masama pa ang pakiramdam ko kahapon.
----------------0------------------------0------------------------------0------------------------------0-----------------------------------0---------------------------0--
Creative ba yang separator ko? Hehe. Nakita ko lang yan sa notebook ng isang boss ditto. Na-inspire ako kasi ang organize pa rin ng notes nya. Parang student pa rin. Sa mga ganitong panahon talaga ako nakakaramdam ng low self-esteem. Naiinggit ako sa kanila. Ang sisipag kasi nila eh. Seryoso pa sa work. Eh ako? Haha. Sweldo lang yata at rank ang habol ko dito.
Maganda yung realization ko kagabi while I was busy tutoring my sister on the concept of the time value of money. Imagine naalala ko pa yun, galing ko talaga. Hahaha! Nahirapan ako kung paano ko ituturo sa kanya yung concept so gumamit ako ng mga pang layman lang na terms. Sana naintindihan nya naman. Hindi kasi kami pareho ng wavelength ng kapatid ko. Pero anyway, may narealize nga ako sa tutor session namin kahapon – gusto ko ng nag-iisip. Nasarapan ako sa thought na nag-iisip ako, na idealistic ako, naglalaro ang utak ko sa numbers, concepts, strategies, etc.
Na-miss ko mag-isip ng malalim, maging critical, at mag-aral. Sa ngayon kasi, ang tamad tamad ko nang mag-isip. Nakakainis. Parang nakakabobo ang trabaho ko. Kahit kasi pa-travel travel ako, meeting a diverse group of people, and maraming exposures, may pagka-repetitive at monotonous ang work ko. Paulit-ulit lang ang sinasabi ko, ang binebenta ko, yun at yun lang din. Nakakatamad. Pero alam kong masamang ugali ang katamaran kong ito. Dapat kasi ako mismo ang nag-iisip at gumagawa ng paraan kung paano ko mapapasaya ang araw ko sa pagbebenta at kung paano ko mai-aangat ang sarili ko sa kanilang lahat. Gustong gusto ko ma-promote agad pero parang hindi ko naman maramdaman na nagsa-shine ako. Parang ang bilis ko kasi nagsawa dito sa trabaho ko. Wala kasing masyadong isip factor, tapos puro daldal. Pero yung sa daldal part, gusto ko naman yun. Kaso yun nga lang, hindi nae-exercise and brain muscles ko. Hindi kagaya dati, nung college pa ako, kung tatanungin mo ako ng magandang marketing strategy o kaya promotion, ang bilis ko makaka-isip. Ngayon naman, grabe, kung hindi wala akong maisip, ang pangit at ang daming flaws ng naiisip ko.
Anong nangyayari sa akin? Gusto ko na ulit mag-isip! Gusto ko maging product/brand manager. O kaya branch manager – pero sales din to eh. Gusto ko kasi yung tipong nag-iisip how I can help grow the enterprise. I want to see the whole picture – how my actions will affect the enterprise, how my decisions can improve profitability. Sa sales, walang ganun eh. Kung meron man, hindi ko alam kung paano i-aapply. Ikaw, alam mo ba? Turuan mo nga ako.
-----------------------------0-------------------------------------0----------------------------------0----------------------------------------0--------------------------
Ayos na to. At least may post na ulit ako. May dagdag na akong mababasa during my idle time. Ang bagal kasi magupdate ng blog na mga finofollow ko eh.
Tuesday, January 4, 2011
New Year's Post
Wow.
Napakatagal ko nang binalak na gumawa ulit ng post dito. Ang dami ng nangyari, ang dami ng naganap. This post has nothing to do with the title "New Year's Post". Just happened that I finally had the guts to come up with a post, just a few days of the New 2011 Year.
Haha.
Nakakatuwa. Parang nahihiya akong magsulat sa sarili kong blog. Parang nagtatampo sya. Haha ulit. Wag ka na magtampo.
Ano na nga ba nangyari sa akin?
Eto...
Product Sales Officer na ako ni RCBC Cash Management Services. May sarili akong desk, laptop, kung saan saan na ako nakakapunta at kumakain, at ang taba taba ko na LALO. (Added after proofreading: I am writing this post here in my desk, during office hours. Obviously wala akong magawa. Ang sarap ng pakiramdam. Kaso nakaka-paranoid kasi lagi ako tumitingin sa likod ko, baka may nakakakita na.)
Nakapunta na ako sa Pampanga, Isabela, Tacloban, at Cagayan de Oro. Ang saya! Masaya sa department namin because we get to travel the whole Philippines although work din naman mostly ang gagawin mo dun and we don't get to stay longer. Siguro next time try ko magstay ng mas matagal, like i-sched ko yung visit ko ng Thu-Fri then Sunday na ako uuwi. Mega soul searching.
On to other matters...
Sobrang namiss ko magsulat. OR, namiss ko lang siguro magbasa ng bago dito sa blog ko. You see, last month yata binasa ko lahat ng posts ko dito way back my college days.
Nakakatuwa magbasa ng dati kong batang isip. Puro ako rants nuon. Palagi naman yata, pero dati ang bababaw ng mga rants ko. At least man lang sa rants nag mature ako di ba?
One thing changed though. Ang taba taba taba ko na talaga. As in. As in I never really imagined myself to be this fat. Hindi naman sya nakakababa ng self esteem pero nakaka-down. Napaka slouchy ng feeling kasi ang laki na ng tyan ko, tapos hindi na ako masyado makapag suot ng slim fit, ang pangit ng sides ko. Gusto ko na ulit bumalik sa gym. MATINDING MATINDING MOTIVATION lang talaga ang kailangan ko. Sana makuha ko na sya! Para ma-attain ko na rin ang katawan na pagnanasaan ng lahat. Gaya nito...
Napakatagal ko nang binalak na gumawa ulit ng post dito. Ang dami ng nangyari, ang dami ng naganap. This post has nothing to do with the title "New Year's Post". Just happened that I finally had the guts to come up with a post, just a few days of the New 2011 Year.
Haha.
Nakakatuwa. Parang nahihiya akong magsulat sa sarili kong blog. Parang nagtatampo sya. Haha ulit. Wag ka na magtampo.
Ano na nga ba nangyari sa akin?
Eto...
Product Sales Officer na ako ni RCBC Cash Management Services. May sarili akong desk, laptop, kung saan saan na ako nakakapunta at kumakain, at ang taba taba ko na LALO. (Added after proofreading: I am writing this post here in my desk, during office hours. Obviously wala akong magawa. Ang sarap ng pakiramdam. Kaso nakaka-paranoid kasi lagi ako tumitingin sa likod ko, baka may nakakakita na.)
Nakapunta na ako sa Pampanga, Isabela, Tacloban, at Cagayan de Oro. Ang saya! Masaya sa department namin because we get to travel the whole Philippines although work din naman mostly ang gagawin mo dun and we don't get to stay longer. Siguro next time try ko magstay ng mas matagal, like i-sched ko yung visit ko ng Thu-Fri then Sunday na ako uuwi. Mega soul searching.
On to other matters...
Sobrang namiss ko magsulat. OR, namiss ko lang siguro magbasa ng bago dito sa blog ko. You see, last month yata binasa ko lahat ng posts ko dito way back my college days.
Nakakatuwa magbasa ng dati kong batang isip. Puro ako rants nuon. Palagi naman yata, pero dati ang bababaw ng mga rants ko. At least man lang sa rants nag mature ako di ba?
One thing changed though. Ang taba taba taba ko na talaga. As in. As in I never really imagined myself to be this fat. Hindi naman sya nakakababa ng self esteem pero nakaka-down. Napaka slouchy ng feeling kasi ang laki na ng tyan ko, tapos hindi na ako masyado makapag suot ng slim fit, ang pangit ng sides ko. Gusto ko na ulit bumalik sa gym. MATINDING MATINDING MOTIVATION lang talaga ang kailangan ko. Sana makuha ko na sya! Para ma-attain ko na rin ang katawan na pagnanasaan ng lahat. Gaya nito...
Sana naman kahit mga 2 years in my lifetime man lang eh ma-experience ko magkarooon ng ganyang katawan.
Ang sarap...
ng mga oras na ganito. Yung nag-iisip lang ako ng random thoughts, things about life, happiness... contentment. Ang saya. Parang ang sarap mag-isip profoundly without really trying hard. Parang ang saya kumuha ng course na Philosopy. Isip ka lang ng isip.
Sana mapadalas pa ang pagdagdag ko ng post dito. Sana magkaroon naman ako ng interesting topic every week or mga twice a week. Para naman hindi cluttered. Pag trabaho na kasi ang pumasok sa isip ko, cluttered na agad. Wala na agad akong time para mag-contemplate.
Katawa ako, nagsusuggest sa sarili. Haha. Thinking out loud lang.
Wednesday, June 2, 2010
After That Infinite Hibernation in Mcdo
I somehow lost myself during the last few weeks. It left me nothing but shallow thoughts.
Present circumstances, however, led me where I am now. I am happy, though a bit shallow still. But i am happy. A little lost but somehow managed to talk to my inner self.
***************
Nyaha. Actually, pinilit ko lang mag post ulit ng bago dahil 2 months nang walang bago dito sa blog ko. Sayang naman. Matagal na syang natutulog.
Andito ako ngayon sa McDonald's Valero, sinasamantala ang libreng WIFI at ang laptop na pinahiram sa akin ni Mark dahil lang sa tinatamad syang magbuhat ng mabigat. Buti na lang masipag ako magbuhat sa gym kaya ako na lang ang nag-uwi.
**************
Hey! Ang dami dami nang nangyari sa akin since the last time i posted. Super dami. Ka-level ng 2 seasons ng Gossip Girl o kaya Vampire Diaries sa dami nang action at twists. Kahit ako nga nagugulat. Lalo na siguro yung mga viewers ko. Love the attention though. Haha. May ADHD pala.
Basta ang dami nang nangyari, at lahat nang ito ay parang speed of light sa bilis na nangyari kaya ako feeling ko basta na lang ako natangay nang lahat ng nangyari. God puro "nangyari" ang word!
Anyway, basta. Lutang pa rin ako ngayon. Para bang nagising na lang ako mula sa mahimbing na pagkakatulog tapos habang tulog ako eh may Ace na gagong nakialam sa buhay ko at ginulo ito ng todo todo kaya naman ngayon na nagising na ako eh ang dami ko nang dapat ayusin. Hahhhhahh. Haba ng sentence!
Basta ang dami kong dapat ayusin ngayon. Yung iba pilit kong inaayos. Yung iba naman wala na lang akong pakialam. Basta hinahayaan ko na lang na sampal-sampalin ako nito habang lumalampas sya sa harapan ko.
******************
Haay sarap mag-blog! Dati kasi sarili ko lang kinakausap ko at least ngayon high-tech na ang kausap ko. Hindi ko na kailangan pa mag-worry na baka may ibang taong nakakarinig sa akin (at isipin nilang baliw ako) o kaya baka naman sawa na ang mga kaibigan kong makinig sa paulit-ulit (at walang kwenta) kong mga kwento. Hindi ko na rin kailangan pang uminom para makapag-salita ng seryoso. I miss you blog!
*******************
Gusto ko na magka-laptop. May WIFI din kasi sa bahay na tinutuluyan ko ngayon. Mas masarap siguro mag blog kung nasa private place ka, hindi katulad dito sa Mcdo na may makakatabi kang tsismosa na nakikibasa sa post ko. Masyado pang humahanga dahil hindi ako nakatingin sa keyboard habang nagty-type. Badtrip. Badtrip din tong magsyotang nasa harapan ko na parang nagte-terno ng pagkahaba ng buhok. Nagmumukha tuloy tomboy yung lalaki. Ang pangit nila pareho. Harhar.
SA SUSUNOD NA ULIT!
Present circumstances, however, led me where I am now. I am happy, though a bit shallow still. But i am happy. A little lost but somehow managed to talk to my inner self.
***************
Nyaha. Actually, pinilit ko lang mag post ulit ng bago dahil 2 months nang walang bago dito sa blog ko. Sayang naman. Matagal na syang natutulog.
Andito ako ngayon sa McDonald's Valero, sinasamantala ang libreng WIFI at ang laptop na pinahiram sa akin ni Mark dahil lang sa tinatamad syang magbuhat ng mabigat. Buti na lang masipag ako magbuhat sa gym kaya ako na lang ang nag-uwi.
**************
Hey! Ang dami dami nang nangyari sa akin since the last time i posted. Super dami. Ka-level ng 2 seasons ng Gossip Girl o kaya Vampire Diaries sa dami nang action at twists. Kahit ako nga nagugulat. Lalo na siguro yung mga viewers ko. Love the attention though. Haha. May ADHD pala.
Basta ang dami nang nangyari, at lahat nang ito ay parang speed of light sa bilis na nangyari kaya ako feeling ko basta na lang ako natangay nang lahat ng nangyari. God puro "nangyari" ang word!
Anyway, basta. Lutang pa rin ako ngayon. Para bang nagising na lang ako mula sa mahimbing na pagkakatulog tapos habang tulog ako eh may Ace na gagong nakialam sa buhay ko at ginulo ito ng todo todo kaya naman ngayon na nagising na ako eh ang dami ko nang dapat ayusin. Hahhhhahh
Basta ang dami kong dapat ayusin ngayon. Yung iba pilit kong inaayos. Yung iba naman wala na lang akong pakialam. Basta hinahayaan ko na lang na sampal-sampalin ako nito habang lumalampas sya sa harapan ko.
******************
Haay sarap mag-blog! Dati kasi sarili ko lang kinakausap ko at least ngayon high-tech na ang kausap ko. Hindi ko na kailangan pa mag-worry na baka may ibang taong nakakarinig sa akin (at isipin nilang baliw ako) o kaya baka naman sawa na ang mga kaibigan kong makinig sa paulit-ulit (at walang kwenta) kong mga kwento. Hindi ko na rin kailangan pang uminom para makapag-salita ng seryoso. I miss you blog!
*******************
Gusto ko na magka-laptop. May WIFI din kasi sa bahay na tinutuluyan ko ngayon. Mas masarap siguro mag blog kung nasa private place ka, hindi katulad dito sa Mcdo na may makakatabi kang tsismosa na nakikibasa sa post ko. Masyado pang humahanga dahil hindi ako nakatingin sa keyboard habang nagty-type. Badtrip. Badtrip din tong magsyotang nasa harapan ko na parang nagte-terno ng pagkahaba ng buhok. Nagmumukha tuloy tomboy yung lalaki. Ang pangit nila pareho. Harhar.
SA SUSUNOD NA ULIT!
Subscribe to:
Posts (Atom)